Κατεβήκαμε στη στάση “Φλοίσβος” του τραμ. Αυτή η γραμμή που έχει δημιουργηθεί κατά μήκος της Ποσειδώνος, με τα δένδρα ή τα φυτά δεξιά κι αριστερά και δίπλα ακριβώς το πλακόστρωτο, σου αφήνει την αίσθηση μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής παραθαλάσσιας πόλης.
του Νίκου Παπανικολάου
Φωτό: Σοφία Παπανικολάου
Το τραμ με τον όγκο και την αισθητική του διασχίζει μια αρκετά μεγάλη απόσταση και σου δίνει τη δυνατότητα, όσο κι αν καθυστερεί να φτάσει στον προορισμό του, να δεις ελεύθερες παραλίες και πλαζ, μαρίνες, λιμανάκια, κάποια καφέ, πάνω απ’ όλα όμως να χαρείς το απέραντο γαλάζιο του Αργοσαρωνικού.
Πλήθος κόσμου διασχίζει κάθετα τις γραμμές του τραμ, για να φτάσει έως τις 2-3 ελεύθερες μικρές παραλίες, κοντά στη στάση “Φλοίσβος”, να ευχαριστηθεί μια βουτιά και να σταθεί αντίκρυ στον ήλιο για ηλιοθεραπεία, αυτές τις τελευταίες ίσως, καλές και ζεστές φθινοπωρινές ημέρες.
Κάποιες τέντες, φτιαγμένες από τον Δήμο προσφέρουν την κατάλληλη σκιά, έστω κι αν οι περισσότεροι προτιμούν να εκτεθούν στον ήλιο. Το καλό με αυτές τις παραλίες είναι πως μπορούν να εξυπηρετήσουν τον κόσμο που μένει στις γύρω περιοχές, αλλά και Αθηναίους που δεν έχουν άλλο μέσον, εκτός από το τραμ ή δεν θέλουν να χάσουν περισσότερο χρόνο οδεύοντας προς τη Γλυφάδα, το Καβούρι, τη Βουλιαγμένη ή ακόμη μακρύτερα τη Βούλα.
Μια βόλτα όμως στον Φλοίσβο μπορεί να σου προσφέρει κι άλλες διασκεδάσεις, όπως μια παρτίδα σκάκι, στις δύο επιδαπέδιες σκακιέρες που βρίσκονται μεταξύ του πεζόδρομου και της παραλίας του Μπάτη. Πρόκειται για ιστορικές υπαίθριες σκακιέρες, αφού υπάρχουν εκεί εδώ και 76 χρόνια.
Δίπλα στη σκακιέρα και τον πεζόδρομο στρώνουν πολλές φορές την πραμάτειά τους ξένοι μικροπωλητές, ή απλώς ξεκουράζονται προφυλαγμένοι από τη ζέστη και τον ήλιο.
Χαζεύοντας τη θάλασσα δεν μπορεί παρά να σε γοητεύσουν τα ιστιοπλοϊκά, που με τα άσπρα πανιά τους δημιουργούν μια εικόνα- πανδαισία.
Η παραλία του Μπάτη με χαλικάκι και άμμο που σε κάποια σημεία, στο πίσω μέρος, δίπλα στον πεζόδρομο σχηματίζουν κάτι σαν εξέδρα, επάνω στην οποία βρίσκουν τροφή δεκάδες περιστέρια.
Πιο δίπλα ο Ναυτικός Όμιλος Αλιέων και Ιστιοπλόων Π. Φαλήρου, από το 1967.
Ο πεζόδρομος, μήκους χιλιομέτρων αποτελεί μια ανάσα για χιλιάδες οικογένειες και ποδηλάτες, που μπορούν να απολαύσουν τη βόλτα τους δίπλα στην αλμύρα και το θαλασσινό αεράκι, χωρίς τον φόβο των αυτοκινήτων.
Στα μερικές εκατοντάδες μέτρα μεταξύ τριών στάσεων του τραμ, κυρίως συνταξιούχοι βρίσκουν διάφορες “γωνιές” για να απολαύσουν το σκάκι, τα χαρτιά ή το τάβλι.
Στον χώρο των εικαστικών εκθεμάτων (θα αναφερθούμε σε αυτό σε άλλο ρεπορτάζ), υπάρχει αυτή η υπέροχη σειρά από παγκάκια με φόντο μερικά καλόγουστα φανάρια και θέα, πάντα, προς τη θάλασσα.
Ένας βράχος, μια νησίδα για πουλιά.
Παγκάκια και μικρές ομπρέλες. Το σκηνικό θυμίζει ανάλαφρη ταινία του Ερίκ Ρομέρ.
Τα περίπτερα προσφέρουν ίσκιο και δροσιά στους περαστικούς.
Ακριβώς δίπλα στο Τροκαντερό και λίγο πριν το υπέροχο πάρκο του Φλοίσβου, ένας λουόμενος γεύεται ξέγνοιαστες μοναχικές στιγμές. Δίπλα σε πλήθος κόσμου, είχε την ευκαιρία και την ευχέρεια να μείνεις μόνος και να διαβάσει υπό τον ήχο μικρών κυμάτων.
