“Το θέμα που καλούμαστε να προσεγγίσουμε σήμερα απαιτεί βαθιά περίσκεψη, προσεκτική ανάλυση και δημιουργική σύνθεση, καθόσον δεν μιλάμε για παρεμβάσεις που θα σημαδέψουν μόνο τον τόπο μας, αλλά θα σημαδέψουν τις επόμενες γενεές για το ζην και το ευζήν, των οποίων είμαστε υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό εμείς σήμερα σαν γενιά και ειδικότερα όσοι εξ υμών ασκούν όποιας μορφής σχετική διαχείριση”.
Με αυτά τα λόγια άρχισε την ομιλία του ο Δήμαρχος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος κατά τη διημερίδα που έγινε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, με θέμα «Οι Παραλίες στους Δήμους».
Ο κ. Κωνσταντέλλος στάθηκε στη βαθιά κρίση που διέρχεται η χώρα μας και η οποία είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς από άλλες κρίσεις που προηγήθηκαν και τις οποίες δεν αναλύσαμε έγκαιρα. Κρίση έλλειψης ηγεσίας, κρίση πολιτικής ηθικής που μετατράπηκε σε κρίση κοινωνικής ηθικής, οικονομική κρίση που ήδη έχει μετατραπεί σε βαθιά κοινωνική και σε πολλά σημεία ανθρωπιστική κρίση.
Στη συνέχεια, ο δήμαρχος αναφέρθηκε στην ανάπλαση, ανάπτυξη και του πανέμορφου παράκτιου μετώπου του Σαρωνικού και έκανα μια ιστορική αναδρομή.
“Το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε, που ίσως για την περίοδο της δεκαετίες του ’50 και του ’60 να ήταν το ενδεδειγμένο στην προσπάθεια της χώρας να μπει στον χάρτη του παγκόσμιου τουρισμού, ήταν αυτό των κλειστών και κεντρικά ελεγχόμενων λουτρικών και λοιπών τουριστικών εγκαταστάσεων σε όλες τις περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος.
Στη δική μας περιοχή, στο κατά γενική ομολογία προικισμένο από τη φύση Δήμο μας, είδαμε την πολιτική αυτή στο απόγειο της. Μέσα σε περίπου 50 χιλιόμετρα ακτογραμμής 6 κλειστού τύπου λουτρικές εγκαταστάσεις (CAMPING Βούλας, Α πλαζ Βούλας, Β πλαζ Βούλας, Ακτή Βουλιαγμένης, πλαζ Αστέρα Βουλιαγμένης , Πλαζ Βάρκιζας) και μια κλειστή τουριστική μονάδα υψηλών προδιαγραφών αυτή του Αστέρα της Βουλιαγμένης.
Πρέπει να ληφθεί υπ΄ όψιν ότι τις δεκαετίες εκείνες δεν υπήρχε οργανωμένη τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου ή δεύτερου βαθμού. Παράδειγμα η τότε κοινότητα Βούλας με 4 υπαλλήλους, εκ των οποίων 3 για την καθαριότητα. Βέβαια αυτό που συνέβη τότε και ίσως λίγο νωρίτερα σε όλες τις παράκτιες περιοχές της χώρας ήταν να ονομαστούν κρατικά κτήματα όλες αυτές οι παράκτιες περιοχές. Είχαμε δηλαδή ως επί το πλείστον μικρούς παραθεριστικούς οικισμούς, με ακόμα πιο μικρές έως ασήμαντες αυτοδιοικητικές μονάδες (κοινότητες).
Μοντέλο ανάπτυξης όπως αυτό της γαλλικής Ριβιέρας
Ας αναλογιστούμε σήμερα αν ισχύει το ίδιο με την εποχή εκείνη που η κεντρική κυβέρνηση ιδιοποιήθηκε όλες αυτές τις εκτάσεις δηλαδή τα μπαλκόνια των σημερινών μας πόλεων για τουριστική ανάπτυξη; Σαφώς και όχι. Έτσι λοιπόν το παρωχημένο στερεότυπο της τουριστικής ανάπτυξης περασμένων δεκαετιών που κατά τις δεκαετίες του 80 και του 90 αλλά ακόμα και στις μέρες μας, μετέτρεψε τις εγκαταστάσεις αυτές σε χώρους ανεξέλεγκτων χρήσεων παραγωγής θορύβου μέχρι της πρωινές ώρες και διάλυσης του τοπικού αστικού ιστού. Πολλές από αυτές τις περιοχές μετατράπηκαν σταδιακά σε απέραντους περιφραγμένους σκουπιδότοπους μπροστά από τα σπίτια μας. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι αυτό κοσμεί την περιοχή μας και περιποιεί τιμή για τους εμπνευστές όλων αυτών των κεντρικών πολιτικών; Σαφώς και όχι.
Ο σφιχτός εναγκαλισμός του Κράτους με τις εκτάσεις αυτές όπως έχουν εκφραστεί κατά καιρούς από τους διάφορους κρατικούς φορείς ΕΟΤ ΕΤΑ ΕΤΑΔ Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και τώρα Παράκτιο Αττικό Μέτωπο ΑΕ συνεχίζει να βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Στον δρόμο του ότι αυτά είναι κρατική περιουσία και πρέπει να αξιοποιηθούν αναλόγως και άντε να δώσουμε κάτι λίγο και στους Δήμους να μη φωνάζουν και τελευταίως ελάτε να μας πείτε και κάποιες απόψεις που μπορεί και να ληφθούν υπ΄ όψιν ή μπορούν να καταλήξουν στα σκουπίδια. Θεωρώ ότι αυτό ελλοχεύει πολλούς κινδύνους παρά του περί του αντιθέτου δηλώσεις των σημερινών διαχειριστών της παράκτιας ζώνης.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του επέμενε πως θα πρέπει να συμφωνηθεί τι είδους ανάπτυξη επιθυμούμε, αν θα υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία, αν η αξιοποίηση που θα γίνει θα παράγει οικονομικό αποτέλεσμα -για την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών των εγκαταστάσεων- ή για την απόσβεση των επενδύσεων και παραγωγής κέρδους.
Ο Δήμαρχος Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, Γρηγόρης Κωνσταντέλλος έκλεισε την ομιλία του λέγοντας:
“Θέλω να κλείσω την παρέμβασή μου προτείνοντας την αξιοποίηση των πλαζ του Δήμου μας στηριζόμενοι σε ένα μοντέλο ανάπτυξης όπως αυτό της γαλλικής Ριβιέρας. Εκεί δεν έγινε η αξιοποίηση από το γαλλικό δημόσιο, αλλά από σύπμραξη των εμπλεκομένων δήμων. Ένας φορέας όπως το «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε. μπορεί να είναι χρήσιμο, μόνο αν απαρτίζεται αποκλειστικά από τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, δηλαδή τους Δήμους. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί ότι ουσιαστικό ρόλο στην αξιοποίηση της παραλιακής ζώνης θα έχουν καθοριστικό ρόλο οι δήμοι και η Περιφέρεια”.
