του Κωνσταντίου Ανδρέου*
Όπως όλα δείχνουν, εκτός απροόπτου ατυχήματος της τελευταίας στιγμής, η συμφωνία με τους εταίρους είναι κοντά, έστω κι αν η εισροή χρημάτων που θα την ακολουθήσει θα δίνεται με δόσεις και με το σταγονόμετρο. Κυρίως για να εξυπηρετηθούν οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και να μην προκύψει πιστωτικό γεγονός, που θα προκαλέσει όπως είναι φυσικό ανεξέλεγκτες και αχαρτογράφητες εξελίξεις και για την Ελλάδα και για την Ευρώπη και για το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα.
Ένα φόβητρο που το ανασύρουν κατά καιρούς οι διαπραγματευτές κυρίως από την πλευρά του δανειζόμενου, όταν οι θέσεις των δύο πλευρών μοιάζουν αγεφύρωτες. Αν δεχθούμε λοιπόν πως κανένας δεν επιζητά πραγματικά να πυροδοτηθεί το σενάριο γενικής καταστροφής, μάλλον είναι κοντά μια πρώτη συμφωνία που φυσικά και δημοσιονομικά μέτρα θα περιλαμβάνει και σκληρούς όρους, που θα απέχουν πολύ και από τις προεκλογικές εξαγγελίες και από τις προσδοκίες που καλλιέργησε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Αλλά το πρόβλημα της εσωτερικής ασφυξίας θα εξακολουθήσει να παραμένει, καθώς τα κρατικά ταμεία έχουν στερέψει και από την άτυπη στάση πληρωμών εξαιρούνται για την ώρα οι ανελαστικές δαπάνες και οι μισθοί και οι συντάξεις.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, φαντάζει τεράστιο το πρόβλημα της εσωκομματικής διαχείρισης της συμφωνίας, αλλά και η ψήφισή της από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή χωρίς διαρροές. Από το μέγεθος των αντιδράσεων και των διαφοροποιήσεων θα κριθούν και τα σενάρια περί εκλογών ή δημοψηφίσματος για λαϊκή στήριξη στις επιλογές του Μαξίμου. Αν οι διαφωνούντες είναι τόσοι όσοι δεν θα απειλήσουν την δεδηλωμένη της κυβέρνησης, η κατάσταση μπορεί να είναι ελεγχόμενη και η κυβέρνηση λαβωμένη να προχωρήσει έως το φθινόπωρο, που θα είναι η μεγάλη διαπραγμάτευση για τη συμφωνία της επόμενης τριετίας και τις μεταρρυθμίσεις που θα την ακολουθούν, όπως κι αν αυτή ονομαστεί.- Πάντως δεν θα λέγεται μνημόνιο -.
Αν όμως η κοινοβουλευτική ομάδα διχαστεί ή διαφωνήσει ο έτερος εταίρος και η κυβέρνηση χάσει τη δεδηλωμένη, τότε οι εξελίξεις μπορεί να επιταχυνθούν με συνταγματικές λύσεις είτε με εκλογές είτε με νέα κυβέρνηση συνεργασίας. Στην πιο πιθανή περίπτωση, εκείνη κατά την οποία, ο δημοφιλής Α. Τσίπρας ελέγξει τις αντιδράσεις και οι διαφωνίες είναι διαχειρίσιμες, τότε έχοντας πάρει ανάσα με την διασφάλιση της χώρας από τυχόν ατύχημα λόγω της ασφάλειας που θα του παράσχει η ομπρέλα της συμφωνίας, θα κερδίσει χρόνο σημαντικό εν όψει της δύσκολης διαπραγμάτευσης του φθινοπώρου. Αν τα πράγματα εξελιχθούν με αυτό τον τρόπο και φθάσουμε ως τη διαπραγμάτευση του επόμενου μνημονίου, ο πειρασμός των πρόωρων εκλογών θα είναι μεγάλος.
Πολλά θα εξαρτηθούν βέβαια από τις διαθέσεις των πολιτών τότε, απέναντι στις επιλογές και τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Ωστόσο, αν δούμε το πολιτικό σκηνικό όπως έχει διαμορφωθεί, με την αναξιοπιστία της αντιπολίτευσης και το γεγονός ότι οι εκλογές αυτές αν γίνουν θα διεξαχθούν με λίστα, μπορεί κάλλιστα να υποθέσει κανείς πως δύσκολα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα αφήσει να χαθεί μια τέτοια ευκαιρία, που θα της δώσει τη δυνατότητα να διαλέξει μια πιο ομοιογενή και πιστή κοινοβουλευτική ομάδα. Ίσως δηλαδή αφού ο κ. Τσίπρας υπογράψει με τους εταίρους τη μεγάλη συμφωνία για την επόμενη τριετία, να ζητήσει πριν την έγκριση από τη βουλή, την αναβάπτισή του από τη λαϊκή ετυμηγορία, που αν του δοθεί θα τον καταστήσει πανίσχυρο.
* Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου είναι συγγραφέας
