Το άρθρο που ακολουθεί αναφέρεται στον προσανατολισμό της Νέας Δημοκρατίας μετά την αποχώρηση του Αντώνη Σαμαρά από την ηγεσία της, την ανάληψή της από τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη και την επανατροφοδότηση των συζητήσεων για μια νέα στρατηγική. Η πρόταση του νέου προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης για “στροφή” προς το Κέντρο, σηματοδότησε ξιφουλκίες… Το άρθρο έγραψε ο επιχειρηματίας Γιάννης Μπρεκουλάκης.
Η απόφαση του Ευάγγελου Μεϊμαράκη να επαναφέρει το κόμμα της ΝΔ από τη Συγγρού στη Ρηγίλλης για λόγους οικονομίας και συμβολισμών και η ρητορική που άρχισε να αναπτύσσει για τη νέα στρατηγική του μεσαίου χώρου αποτελούν θετικές εξελίξεις αλλά απαιτούν πολύ δουλειά, σχέδιο και επιμονή.
Χρειάζεται χρόνος και πολλές συζητήσεις για να πειστούν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας πως δεν μπορούν να βγαίνουν στα κανάλια και να επιχειρηματολογούν λες και δεν έχει κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες εκλογές, λες και δεν υπήρξε η συντριπτική νίκη του «Όχι», λες και οι παραδοσιακοί ψηφοφόροι του κόμματος δεν του γύρισαν την πλάτη, λες και ο κόσμος, ιδίως ο αγροτικός και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα που υπέστησαν τεράστιες ζημιές από την πολιτική των μνημονίων αλλά και τα φτωχότερα στρώματα, δεν ρίχνουν ευθύνες στον πάλαι ποτέ δικομματισμό για όσα βιώνει.
Η συμπεριφορά τους μπορεί να δείχνει πείσμα, αλλά είναι ένα πείσμα άκαιρο, αναποτελεσματικό γι’ αυτό και πολιτικά επικίνδυνο.
Πώς αντιπαρατίθενται στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ; Με το οπλοστάσιο εκείνου που υποστήριζε με θέρμη τα μνημόνια, έχασε άδικα –με ψέματα έστω– τις εκλογές και τώρα επιζητά το δίκιο του, πνιγμένος από αγανάκτηση και «μίσος» προς την άλλη πλευρά!
Δεν μπορεί τα τηλεοπτικά στελέχη της «γαλάζιας» παράταξης να επιχαίρουν επειδή αποτυγχάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με μοναδική λογική πως αυτοί τα έκαναν όλα καλύτερα, αλλά απλώς δεν το… κατάλαβε ο ελληνικός λαός.
Όμως, έτσι δεν ασκείς πολιτική, πόσο μάλλον δεν χαράσσεις στρατηγική και πορεία, σε μια πολύ δύσκολη οικονομική και κοινωνική συγκυρία. Απέναντι στα τραγικά λάθη της άλλης πλευράς, πρέπει να παραβάλλεις τις δικές σου ιδέες για την κρίση, για τη διαχείριση της οικονομίας, για το πώς αντιλαμβάνεσαι και τι θεωρείς μεταρρυθμίσεις.
Ας μην νομίσουν κάποια μεγαλοστελέχη της Νέας Δημοκρατίας πως η στοίχιση πίσω από τις απόψεις κάποιων ευρωπαϊκών «γερακιών» τύπου Σόιμπλε και οι εντυπώσεις που αφήνουν πως ο αγώνας τους είναι μονομέτωπος κατά του κακού ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς την παραμικρή αιχμή κατά της τρόικα, της κας Μέρκελ και των χωρών-δορυφόρων της Γερμανίας, δεν αποδοκιμάζεται από πλήθος Ελλήνων πολιτών.
Ναι, ασφαλώς και αυτό που θα πρέπει να προτάσσει το φιλελεύθερο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας είναι ο ευρωπαϊσμός του, ο οικονομικός ρεαλισμός του αλλά και ένα διαφορετικό όραμα. Ο κόσμος έχει ανάγκη να δει πέρα από τα μνημόνια. Δεν θέλει γενικόλογες κουβέντες για ανάπτυξη που θα έρθει αφού τον στραγγίσει και τον συντρίψει η λιτότητα.
Θέλει να ακούσει το πώς μπορεί η χώρα θα γίνει παραγωγική, ώστε να μειώσει τις εισαγωγές πρώτων υλών και βασικών προϊόντων διατροφής, πώς θα μπορέσει να σταθεί οικονομικά στα πόδια της, πώς μπορεί να εκμεταλλευτεί τα πακέτα Γιούνκερ (ΕΣΠΑ) από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης, πώς το κράτος θα πάψει να είναι δυσκίνητο αλλά και πώς θα πάψει να υπηρετεί… το κόμμα μέσω πελατειακών σχέσεων.
Αν το κόμμα δεν τραβήξει διαχωριστική γραμμή από το παρελθόν, δεν ξεκαθαρίσει πως με πολιτικούς όρους προηγούμενων δεκαετιών δεν μπορεί να επανέλθει σε τροχιά εξουσίας –που θα έχει όμως έναν σκοπό και δεν θα αποτελεί αυτοσκοπό, ούτε απλώς μέσον για δικαίωση– και να φέρει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, δεν θα κατορθώσει να επανακάμψει και να επαναφέρει στις τάξεις του τις μεγάλες μάζες που έδωσαν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον Κώστα Καραμανλή ποσοστά μεγάλης πλειοψηφίας.
Απαιτείται, λοιπόν, προσπάθεια από όλους και ιδίως από τις τοπικές οργανώσεις. Πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες, ανοιχτές και ουσιαστικές συζητήσεις που θα επανακαθορίσουν την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας της νέας εποχής και με δεδομένο το ευρωπαϊκό πλαίσιο, και τη διαπάλη ανάμεσα στις χώρες του Βορρά, που θέλουν μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων, και του Νότου που μάχεται να βγει από το περιθώριο και τη φτώχεια.
Όλα όσα συμβαίνουν εντός της Ε.Ε. και του Eurogroup, και που αποκαλύφτηκαν και λόγω Τσίπρα και της τωρινής κυβέρνησης στη διάρκεια των συζητήσεων με τους Θεσμούς, με αντιπαλότητες, διαφορετικά συμφέροντα και διαφορετικές αντιλήψεις για το μέλλον και τον χαρακτήρα της Ευρώπης, θα πρέπει να αναλυθούν. Δεν μπορεί να φωνάζει η ΝΔ πως είναι το πιο ακραιφνές ευρωπαϊκό ελληνικό κόμμα και να μην έχει άποψη και σχέδιο για την Ευρώπη, που οφείλει να χρησιμοποιήσει για να συμμετέχει σε νέες συμμαχίες.
Τέλος, σε ό,τι αφορά την εσωτερική πολιτική σκηνή, θα πρέπει να υπάρξει πλήρης απαγαλάκτωση από το ΠΑΣΟΚ και τον κ. Βενιζέλο. Η πολιτική των συμμαχιών μπορεί να είναι ξεκάθαρη αφότου το κόμμα έχει αποσαφηνίσει τι είναι, τι εκφράζει, ποια κοινωνικά στρώματα εκπροσωπεί, τι κοινωνία θέλει. Πρέπει, όμως, να πάψει αυτός ο μονόπλευρος προσανατολισμός, επειδή για πολλούς μοιάζει με μάχη οπισθοφυλακής… για να διασωθεί το παλιό κατεστημένο.
