Ενώ κατά μήκος της λεωφόρου Ποσειδώνος στο ύψος της Βούλας, της Βουλιαγμένης ή της Γλυφάδας οι παραλίες, οργανωμένες ή ανοιχτές στο κοινό, να είναι γεμάτες λουομένους και κόσμος να πηγαινοέρχεται στα μαγαζιά δίπλα στη θάλασσα, αν μπεις λίγο προς τα μέσα, παίρνοντας στην τύχη κάποια στενά ή μεγαλύτερους δρόμους, δεν συναντάς… ψυχή.
Τρίτη μεσημέρι, καθημερινή, 18 Αυγούστου και οι δρόμοι είναι παντελώς έρημοι.
Παρά τα οικονομικά προβλήματα και την ανασφάλεια που δείχνει στο κόκκινο από τότε που επιβλήθηκε το capital control, οι κάτοικοι των Νοτίων Προαστείων έχουν εγκαταλείψει τις γειτονιές τους, τα πάρκα και τα συνοικιακά μαγαζιά και έχουν κατακλύσει τις παραλίες, ακόμη και σε ώρες εργάσιμες, από τη Βουλιαγμένη έως το Παλαιό Φάληρο ή τα καφέ που είναι απλωμένα κατά μήκος της παραλιακής λεωφόρου.
Ένα μικρό οδοιπορικό
Από την Παναγία τη Φανερωμένη παίρνουμε τον δρόμο προς τον Πειραιά και τον ΄Αγιο Γεώργιο.
Τα σπίτια είναι κλειστά, άδειες οι πλατείες, άδειες και οι παιδικές χαρές. Στον δρόμο τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν είναι ελάχιστα και αυτό που μας κάνεις εντύπωση είναι πως δεν βλέπεις νέους ανθρώπους.
Από τη λεωφόρο Κωνσταντίνου Καραμανλή παίρνουμε στην τύχη τη Βάρναλη και στη συνέχεια τη Φλέμινγκ και την Αθηνών και από εκεί μέσω της Καζαντζάκη -στην οποία υπάρχουν ελάχιστα πάρκαρισμένα αυτοκίνητα- μπαίνουμε στην καταπράσινη οδό Δροσίνη, φτάνουμε στη λεωφόρου Βάρης-Βάρκιζας και επανερχόμαστε στον παραλιακό δρόμο.
Περνάμε το ύψος της Βουλιαγμένης και από την Αυλώνος οδηγούμαστε στην κεντρική Βασιλέως Παύλου. Τα περισσότερα μαγαζιά ή είναι κλειστά ή είναι εντελώς άδεια.
Παίρνουμε τη Ζεφείρου αριστερά και βγαίνουμε και πάλι στην παραλιακή δίπλα στο πάρκο της Βούλας.
Ίδια είναι η εικόνα και στη Γλυφάδα.
Από την πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου κάνουμε έναν τεράστιο κύκλο, βαδίζουμε τη Γεωργίου Λαμπράκη, μπαίνουμε στη Σάκη Καράγιωργα -μεταξύ Ναπολέοντος Ζέρβα και ΄Αλσους τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα είναι πολλά, ο κόσμος όμως που κυκλοφορεί είναι δυσανάλογα λίγος- και επανερχόμαστε στην Ποσειδώνος.
Το μικρό μας ταξίδι τελειώνει.
Μπορεί να είναι όμορφα να διασχίζεις τις παραλιακές γειτονιές και να μην συναντάς traffic, αγανακτισμένους οδηγούς και εκνευρισμένους πεζούς, όμως το βλέμμα έτσι δεν χορταίνει, δεν αρκείται στις νησίδες πράσινου ή στα όμορφα σπίτια.
Ο ζεστός μήνας Αύγουστος, ίσως επειδή έχει δύο φεγγάρια, δεν “νιώθει” άνετα στην τόση ερημιά.
Ν.Π.
