της ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΣ ΜΠΛΕΤΑ
Εκλογές τέλος και τα αποτελέσματα προβλέψιμα, όπως ακριβώς είχα περιγράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου, με τίτλο “Είναι αυτές οι εκλογές ντέρμπι;”.
Οι περισσότερες δημοσκοπικές εταιρίες απέτυχαν παταγωδώς να αποδώσουν την πραγματικότητα των εκλογικών αποτελεσμάτων και αυτό όχι διότι τα εργαλεία τους αποδείχθηκαν μη επαρκή , τα οποία είναι σαφώς πιο έξυπνα τεχνολογικά από το παρελθόν, αλλά διότι είναι αφομοιωμένες ολοκληρωτικά από ένα σύστημα οικονομικής εξουσίας που κυριαρχεί στη χώρα.
Αυτό είναι ένα φαινόμενο που καταγράφεται πλειστάκις τον τελευταίο καιρό, που η χώρα τείνει να απεγκλωβιστεί από τις παραδοσιακές πολιτικές λύσεις με τις οποίες τα μιντιακά συμφέροντα διαπλέκονται.
Με αποτέλεσμα οι δημοσκοπήσεις να χρησιμοποιούνται καθαρά ως χειραγώγηση της κοινής γνώμης και οι ηγέτες να δημιουργούνται μέσω της πλύσης εγκεφάλου.
Επαναλαμβανόμενες τέτοιες προσπάθειες, στο τέλος γίνονται αντιληπτές από τον λαό που τις απορρίπτει συλλήβδην και καταθέτει την ετυμηγορία του. Τα σκάνδαλα όμως, δεν πρέπει να μένουν ατιμώρητα.
Οποιαδήποτε δράση λειτουργεί ως χειραγώγηση της κοινής γνώμης παραβιάζει βάναυσα τη Δημοκρατία και ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα από την Δικαιοσύνη…
Οι εκλογές αυτές κατέγραψαν την εντολή ενός μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού να μείνει η χώρα στην Ευρώπη, αλλά να παλέψει σκληρά για τα κεκτημένα της. Ο απογοητευμένος ψηφοφόρος που έχει διαρρήξει τη σχέση του με τα ανακυκλούμενα πολιτικά κόμματα που διεκδικούσαν την εξουσία κατά το παρελθόν, αποφάσισε να δώσει άλλη μια ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ που βγήκε ενισχυμένος από την εκλογική διαδικασία, καθώς αποτελεί και το πιο νέο, αλλά και το τελευταίο δυνητικά κυβερνητικό απόθεμα. Όπως έχω γράψει και σε προηγούμενο άρθρο μου άντλησε επίσης ψηφοφόρους από το Ποτάμι, εφόσον απέκτησε σαφή Ευρωπαικό προσανατολισμό.
Οι ΑΝΕΛ κατάφεραν, παρά το ανηλεή πόλεμο που τους έγινε, να εισέλθουν στην Βουλή και μάλιστα με προοπτικές κυβερνητικής δραστηριοποίησης, γεγονός που σημαίνει ότι η Λαική δεξιά πείθει για την αγωνιστικότητα της ένα μέρος του λαού.
Ο ΛΑΕ δεν κατάφερε να μπει στη βουλή, καθώς τα χρονικά περιθώρια κινητοποίησης του ήταν πολύ μικρά για να δραστηριοποιηθεί και να πείσει ένα μπερδεμένο κοινό που δεν έχει αποφασίσει ακόμη εάν θέλει να είναι μέσα ή έξω από την Ευρώπη, για τα οφέλη της εξόδου από την Ευρωπαική Ένωση , αλλά και τον τρόπο με το οποίο πρακτικά και τεχνοκρατικά αυτά μπορούν να συμβούν.
Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ανακάμψει σχετικά, αλλά για έναν και μόνο λόγο γιατί το ΚΙΔΗΣΟ αποφάσισε να μην κατέβει στις εκλογές και να ρισκάρει και οι δύο πασοκογενείς παρατάξεις να μείνουν εκτός βουλής. Έτσι ψηφοδότησε το ΠΑΣΟΚ για να έχει λόγο στην Βουλή. Κατά τα άλλα σηματοδοτεί το παλιό που έχει απορρίψει στην μεγαλύτερη του πλειοψηφία ο λαός.
Το ΚΚΕ ακολουθώντας τις ίδιες τακτικές, θεωρητικές ρητορικές χωρίς τεχνοκρατική βάση, δεν πήγε ούτε μπρος ούτε πίσω ιδιαίτερα, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι αποτελεί ένα κόμμα όχι που δεν δύναται, αλλά που δεν θέλει να κυβερνήσει. Η διοίκηση όμως, είναι απαραίτητη άσκηση της Δημοκρατίας σε ένα ευνομούμενο κράτος, καθώς δίκαιος δεν είναι αυτός που δεν του δόθηκε η ευκαιρία να αδικήσει και δεν αδίκησε , αλλά αυτός που του δόθηκε η ευκαιρία και δεν αδίκησε. Στις Δημοκρατίες όμως, ο μη λαμβάνων την ευθύνη, ουσιαστικά λειτουργεί υποστηρικτικά στον λαμβάνων την ευθύνη και αδικών…
Το ΠΟΤΑΜΙ απώλεσε αρκετούς ψηφοφόρους, καθώς αποτελεί ένα κόμμα που δημιουργήθηκε με συγκεκριμένους σκοπούς , σαν τις εταιρίες ειδικού σκοπού. Ένα κόμμα εταιρία λοιπόν, με συγκεκριμένους «οικονομικούς μετόχους», που άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται ορατοί στο λαό. Και εφόσον ποτέ δεν έπεισε για κυβερνόν κόμμα, ξεφούσκωσε η δυναμική του.
Η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ στηρίχτηκε εναλλακτικά από το σύστημα, που προσπάθησε να δημιουργήσει όλο και περισσότερες εστίες στο πολιτικό σκηνικό, μικρές ή μεγάλες, απορρόφησε απογοητευμένους ρομαντικούς ψηφοφόρους και τελικά μπήκε στη βουλή για να ανακατεύει την τράπουλα, όταν χρειάζεται. Οι υποχρεώσεις είναι υποχρεώσεις όμως κύριε Λεβέντη, απέναντι στους οικονομικούς άρχοντες που σας στήριξαν.
Η ΝΔ , κορυφαίος εκπρόσωπος του παλιού, εισέπραξε την οργή του περισσότερου κόσμου, διότι έσυρε την χώρα στο διαπραγματευτικό τραπέζι με την Ευρώπη, ως πρόβατο για σφαγή, αλλά και γιατί υπονόμευσε τις εθνικές προσπάθειες για διεκδίκηση καλύτερων όρων στις συμφωνίες που τελικά δεν υπογράφηκαν. Θα μπορούσε να παίξει καταλυτικό ρόλο στην αποφυγή του τρίτου μνημονίου, αλλά εκείνο τον καιρό ήταν σε συνεννόηση με τον καθρέπτη της για το ποιος είναι πολιτικά ομορφότερος, καθώς και με τους προμηθευτές των ψευδαισθήσεων της, είτε οικονομικούς , είτε ευρωπαικούς. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, δεν θα μπορούσε να έχει τύχη ένας αρχηγός, που δεν προερχόταν από τα βαρονάτα που έπαιρναν σειρά για την επόμενη μέρα.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποτελεί κερδισμένο κόμμα αυτών των εκλογών, καθώς αύξησε το ποσοστό της και εγκαταστάθηκε σταθερά πια στην τρίτη θέση σε τρεις συναπτές εκλογικές αναμετρήσεις. Και αυτό συνέβηκε διότι, κατέστησε το φασισμό να παραδίδει μαθήματα δημοκρατίας. Και αυτός είναι ο μεγαλύτερος βιασμός της πολιτικής μας κουλτούρας έως σήμερα, να εξωραίζεται δηλαδή η βία όταν τελειώνουν οι υπόλοιπες πολιτικές εφεδρείες.
Ο μεγαλύτερος κερδισμένος όμως αυτών των εκλογών, είναι η αποχή που έφθασε το ποσοστό του 41,1% . Και αν αποτελούσε εκλογικό κόμμα θα επιτύγχανε την αυτοδυναμία…
Ο λαός στην πλειοψηφία του δηλαδή, δεν εξουσιοδοτεί κανένα ουσιαστικά από τα υπάρχοντα κόμματα να διαχειριστεί την τύχη του, καθώς δεν του έχει παρουσιασθεί κανένα ξεκάθαρο σχέδιο διεξόδου από την κρίση, με αποτέλεσμα να μπερδεύεται ακόμη και για το αν πρέπει να μείνει ή να φύγει η χώρα από την Ευρωπαική Ένωση.
Η καλύτερη προσέγγιση που απομένει να κάνει ο εκλεγμένος συνασπισμός κυβέρνησης λοιπόν, είναι να καταστήσει ξεκάθαρες τις σχέσεις του και τις αποστάσεις του από τα μνημόνια, να αποσαφηνίσει την χρησιμότητα και μη χρησιμότητα τους, να στηρίξει τους τομείς της Ελληνικής οικονομίας να ανακάμψουν και να επιτύχει διευθέτηση της απομείωσης του δημόσιου χρέους, αλλιώς η χώρα δεν πρόκειται να έχει κανένα μέλλον, μόνο θεατρίνους που θα εναλλάσσονται στην εξουσία, μέχρι η βία να καταλάβει τα πράγματα…
