Λένε πως όσα γεγονότα συμβαίνουν από τη σύλληψη, στη διάρκεια της κύησης και μέχρι τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση, επηρεάζουν τον οργανισμό μας και τον “προγραμματίζουν”. Έτσι, υποστηρίζεται πως η εκδήλωση μετά από χρόνια κάποιων χρόνιων νοσημάτων, πιθανώς να οφείλεται στις “επιρροές” του πρώτου 9μηνου.
Το τι τροφή λαμβάνει το έμβρυο στη μήτρα, η ποιότητα και η ποσότητά της, το άγχος, η νοητική και η συναισθηματική κατάσταση της μητέρας, οι ρύποι από το περιβάλλον, τα ναρκωτικά και οι μολύνσεις στις οποίες εκτέθηκε στη διάρκεια της κύησης, το επηρεάζουν βαθιά και ουσιαστικά και μάλιστα για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του.
Μια σχετική θεωρία, αυτή του περιγεννετικού μεταβολικού προγραμματισμού, η οποία συνδέεται με το αρχικό στάδιο της εγκυμοσύνης μέχρι και τους πρώτους μήνες μετά τη γέννηση, εξέφρασε ο David Barker, ο οποίος παρατήρησε (υπόθεση Barker) πως όσοι είχαν γεννηθεί με χαμηλό βάρος, είχαν στην ενήλικη ζωή τους μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν κάποιο καρδιαγγειακό νόσημα.
Η συγκεκριμένη υπόθεση έγινε αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα το 1995 κι έχει στρέψει το ενδιαφέρον στην περίοδο της κύησης.
Η άσκηση, η πνευματική ηρεμία, η καλή διατροφή μπορούν να αποτελέσουν θαυμάσια ασπίδα απέναντι στην πιθανότητα το βρέφος να παρουσιάσει προβλήματα υγείας στη μεταγενέστερη ζωή του.
