Στις γυάλινες επιφάνειες των λιμναζόντων νερών της Αττικής (ή και των ανυπέρβλητων νησιών μας), στις ήρεμες θάλασσες, κυρίως μετά από μια καταιγίδα το φυσικό φως -του ήλιου στη δύση του ή του “γεμάτου” φεγγαριού- δημιουργούν αντανακλάσεις, που θυμίζουν καθρέπτη.
Η φύση άμεσα αλλά και με τρόπους απρόβλεπτους παιχνιδίζει με το φως και αποτυπώνει εικόνες, γεμάτες φαντασία, επάνω στα γαληνεμένα νερά με χρώματα αληθινή πανδαισία και σχήματα απαράμμιλης τέχνης.
Ποιος ζωγράφος θα μπορούσε να αποτυπώσει αυτό το μεγαλείο ή ποια πένα ποιου ποιητή θα μπορούσε να περιγράψει -με τι λέξεις άραγε;- αυτό που βλέπεις φευγαλέα, σαν μια ομορφιά που υπάρχει για μια στιγμή κι έπειτα χάνεται; Στη μνήμη μένει μόνο σαν αναμνηστική φωτογραφία μιας απίστευτης γλύκας, ενός απραγματοποίητου έρωτα.
Η ομορφιά στην αντανάκλασή της στο νερό πολλαπλασιάζεται υπέροχα…
Φωτογραφίες από τη Γλυφάδα, τη Βούλα και το Λαύριο…
Με τον φακό του Μάνου Γαμπιεράκη.
Ν.Π.
