Αν και συναίνεσαν τελικά οι δήμαρχοι των όμορων στη φιλοξενία προσφύγων σε εγκαταστάσεις του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, δύο πτυχές έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Η συνεισφορά απλών ανθρώπων στο πλαίσιο του εθελοντισμού που έχει αναπτυχθεί στην Ελλάδα από την αρχή των μνημονίων, αλλά και ο τρόπος που αντιδρά το Δημόσιο και οι δημοτικοί άρχοντες απέναντι σε ακανθώδη, ανθρωπιστικά ζητήματα που μπορεί να προκύψουν.
Στο μεταξύ, τα πράγματα παραμένουν δύσκολα στο Ελληνικό, καθώς αν και υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος στο γήπεδο του χόκεϊ, είναι πολλοί οι μετανάστες που φτάνουν εκεί με δική τους πρωτοβουλία και δεν έχουν καμία σχέση με εκείνους που καταφτάνουν με τα λεωφορεία του ΟΑΣΑ. Το αποτέλεσμα είναι να μην τους επιτρέπουν να μπουν -δίνεται προτεραιότητα σε οικογένειες- και τελικά πολλοί να κατασκηνώνουν στον περιβάλλοντα χώρο.
Το attica coast επικοινώνησε με την κα Νίκη Παππά, εθελόντρια στο Κέντρο φιλοξενίας προσφύγων-μεταναστών στον πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του, κι αυτό που αποκόμισε είναι την ενεργή συμμετοχή εθελοντών και το ενδιαφέρον, κυρίως κατοίκων των γύρω περιοχών, για την τύχη αυτών των ανθρώπων.
Η κα Παππά μας είπε πως σε όχι ιδανικές ασφαλώς συνθήκες, υπήρξαν πολλοί εθελοντές, που σε συνεργασία με διάφορες «δομές», όπως τον Ερυθρό Σταυρό, το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο, τους Γιατρούς του Κόσμου, την Ευαγγελική Εκκλησία, προσέφεραν τη βοήθειά τους σε εκατοντάδες καταβεβλημένους ανθρώπους. Μεταξύ τους και οικογένειες με μικρά παιδιά.
Ήταν εκεί και η γυναίκα με το νεογέννητο που είχε γεννήσε σε βάρκα…
Η κα Παππά μας εκμυστηρεύτηκε πως δίπλα στη φωτογραφία του παιδιού της έχει βάλει μια ζωγραφιά που έχει φτιάξει μια 12χρονη, που αποτύπωνε αυτό που βιώσε ως τραγωδία. Η Ναργκίς από το Αφγανιστάν, που φιλοξενήθηκε στο Κέντρο Ελληνικού, ζωγράφισε και της χάρισε ζωγραφιά με αφιέρωση που αναπαριστά την πλαστική βάρκα με την οποία έφτασε στην Ελλάδα: «Διαβάστε σας παρακαλώ τα επιφωνήματα -κραυγές, όπως τα γράφει το δωδεκάχρονο κορίτσι, μεταξύ αυτών το συγκλονιστικό “good bye life”».
«Δεν μπορεί η αλληλεγγύη να είναι επιλεχτική» μας είπε η ίδια σε σχέση, με όσα περί Σύρων προσφύγων ανέφεραν οι τρεις όμοροι Δήμοι, έστω κι αν, όπως μας επισήμανε, η πολιτεία λειτούργησε καλά. Η Περιφέρεια συνέδραμε από την αρχή -έστελνε φαγητό- ο στρατός βοήθησε αρκετά οργανωμένα και οι γειτονικοί δήμοι, αν και αρχικά εξέφρασαν επιφυλάξεις, τελικά αποδέχτηκαν τη λειτουργία του Κέντρου, αφού ασφαλώς τους διαβεβαίωσαν πως η εγκατάσταση είναι προσωρινή.
Η κα Νίκη Παππά θεώρησε αναγκαίο να στείλει ανοιχτή επιστολή-απάντηση προς τους δημάρχους Αλίμου, Γλυφάδας και Ελληνικού (στις 14/12/2015), δηλαδή πριν συναινέσουν στην επαναλειτουργία του Κέντρου Ελληνικού, καθώς θεώρησε πως η πληροφόρηση ήταν κάπως παραποιημένη.
Στην επιστολή απαντά στις αιτιάσεις των τριών δημάρχων πως οι εγκαταστάσεις δεν πληρούσαν καμιά απολύτως προϋπόθεση φιλοξενίας. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της στον χώρο είχε δημιουργηθεί η στοιχειώδης υποδομή «ώστε να καλυφτούν οι βασικές ανάγκες αυτών των ανθρώπων» (στέγη, ύπνο, ατομική υγιεινή -τουαλέτες, μπάνια-, σίτιση, ιατρική περίθαλψη).
Στον χώρο του Ελληνικού υπήρχαν:
- Θάλαμοι με ράντζα, στρώματα και κλινοσκεπάσματα
- Τουαλέτες και μπάνια με ζεστό νερό
- Οργανωμένοι χώροι που προμηθεύονταν τα είδη για την προσωπική τους υγιεινή, χώρος με είδη ένδυσης και υπόδησης
- Ιατρείο και φαρμακείο για την περίθαλψη τους
- Χώρος διανομής φαγητού.
Η κα Παππά στο Κέντρο του Ελληνικού πρόσφερε στον τομέα της σίτισης και διανομής του φαγητού καθημερινά: «Όταν ξεκίνησε το στήσιμο του χώρου τη σίτιση και γενικά τη λειτουργία του, σε συνεργασία με το αρμόδιο Υπουργείο είχε αναλάβει η Περιφέρεια Αττικής και η συνδρομή της ήταν καθοριστική για να μπορέσουμε να οργανωθούμε. Ο αντιπεριφερειάρχης ήταν καθημερινά και όλη την ημέρα στον χώρο. Στην πορεία για μερικές μέρες προσφέρθηκε φαγητό από τους τρεις δήμους, στη συνέχεια από τις εθελοντικές οργανώσεις των Σαμαρειτών, του Ερυθρού Σταυρού κ.λπ. και εδω και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ανέλαβε πλήρως τη σίτιση το κράτος. Καθημερινά έρχονταν συσκευασμένες μερίδες από τον στρατό, την πολεμική αεροπορία η το ναυτικό. Παρεχόταν στους φιλοξενούμενους πρωινό μεσημεριανό και δείπνο. Όλο τον συντονισμό έχει το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ο ίδιος ο υπουργός κ. Μουζάλας αθόρυβα έχει επισκεφτεί επανειλημμένα το Κέντρο. Οι υπάλληλοι του υπουργείου δεν εργάζονταν εκεί μόνο κατά το ωράριο του δημοσίου υπαλλήλου, αλλά βρίσκονταν εκεί από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τέλος σημαντική και καθοριστική είναι η προσφορά των εθελοντών είτε ανήκουν σε εθελοντικές δομές είτε συμμετέχουν μεμονωμένα όπως εγώ και πάρα πολλοί άλλοι».
Τέλος η κα Παππά επισημαίνει στην επιστολή της πως οι φιλοξενούμενοι στο Κέντρο του Ελληνικού στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν Αφγανοί και Ιρακινοί και ελάχιστοι Σύροι.
Νίκος Παπανικολάου
