Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου, μέλους Πολιτικής Γραμματείας του «ΠΡΑΤΤΩ»
Site: http://www.gpapasimos.gr, Twitter: @PapasimosG
Σε προηγούμενο άρθρο με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ’’ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ’’ ΣΤΑ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΑ ’’ΚΟΡΑΚΙΑ’’», περιγράφηκαν με μελανά χρώματα οι τεράστιοι κίνδυνοι για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, από την επιλεγείσα έως τώρα λύση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων από την κυβέρνηση, μετά από τις πιέσεις των δανειστών και τη διαφαινόμενη όμοια λύση στα «κόκκινα δάνεια» των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τα στεγαστικά δάνεια. Αυτής, δηλαδή, της πωλήσεως αυτών σε ξένα ή ελληνικά funds «αντί πινακίου φακής», σε ποσοστό 10 – 20% της ονομαστικής αξίας αυτών, που ήδη έχουν «εκτοξευθεί», λόγω και των υπέρογκων τόκων, που επέβαλε και επιβάλλει το «τοκογλυφικό» τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα.
Απέναντι σε αυτόν τον προβλεπόμενο οικονομικό και κοινωνικό «Αρμαγεδδώνα», τίθεται το κρίσιμο ερώτημα εάν μπορεί σήμερα κάτι να περισωθεί. Η απάντηση εδώ είναι απολύτως θετική. Επιβάλλεται όμως η αλλαγή πλεύσης.
Ειδικότερα: πρωτίστως, πρέπει να νομοθετηθεί άμεσα η ρήτρα προτεραιότητας υπέρ των δανειοληπτών έναντι των ξένων ή ελληνικών funds για όλα τα δάνεια. Δηλαδή, τόσο για τα επιχειρηματικά «κόκκινα δάνεια», που θα πωληθούν στα funds, όσο και για τα υπόλοιπα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και τα στεγαστικά, που προβλέπεται ρύθμιση στις 15 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, να δίνεται η δυνατότητα σε κάθε δανειολήπτη, προσφέροντας αυτός τιμή μεγαλύτερη από το ποσοστό με το οποίο πωλούνται σ’ αυτά, να αναλαμβάνει ο ίδιος το δάνειό του. Πρόκειται για την αυτονόητη και κατ’ ελάχιστον ορθολογικά οικονομική και κοινωνικά αποδεκτή ρύθμιση, που, τυχόν παράλειψη, θα επιφέρει βαρύτατο πλήγμα στο πολιτικό «πρόσωπο» της σημερινής Κυβέρνησης.
Ακολούθως, για τη ρύθμιση των δανείων των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, που, σημειωτέον, για τη λήψη των περισσοτέρων από αυτά έχει δοθεί ως ενέχυρο η πρώτη κατοικία, καθώς και για όλα τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια των ιδιωτών, να μεταβιβασθούν σε έναν ενδιάμεσο δημόσιο φορέα. Αυτός θα μπορούσε να προχωρήσει σε κάθετη διαγραφή, σε ποσοστό 30 – 70%, τόκων και κεφαλαίου, κατά τη μέθοδο που ακολούθησε η Ισλανδία, ανάλογα με την οικονομική δύναμη του κάθε δανειολήπτη και με βάση την τρομακτική μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων καταναλωτών κατά τη μνημονιακή περίοδο και την «καταβαράθρωση» των αξιών των ακινήτων.
Είναι βέβαιο ότι μια τέτοια ρύθμιση θα λύσει με δίκαιο κοινωνικά τρόπο το πρόβλημα και θα αποδώσει οικονομικά, πολύ περισσότερο από την πώληση αυτών των δανείων σε ξένα funds, με ποσοστό 10 – 20%. Μόνο γι’ αυτούς που δεν θα αποδέχονταν και δεν θα ήταν συνεπείς σε μία τέτοια δίκαιη κοινωνικά και οικονομικά ρύθμιση, θα μπορούσε να προχωρήσει αυτός ο ενδιάμεσος φορέας στην πώληση των δανείων σε ξένα funds, με εφαρμογή, σε αυτή την περίπτωση, της ρήτρας προτιμήσεως υπέρ των δανειοληπτών.
Η παραπάνω ρύθμιση είναι επιβεβλημένη, τόσο για οικονομικούς, όσο και για κοινωνικούς λόγους, στην καθημαγμένη από τον μνημονιακό «οδοστρωτήρα» Ελλάδα, που μετατρέπεται σε «αποικία χρέους».
Οικονομικά, διότι, αφενός, το τραπεζικό σύστημα θα εισπράξει πολύ περισσότερα χρήματα από μια τέτοια ρύθμιση, απ’ ό,τι η πώληση «αντί πινακίου φακής» των δανείων στα διάφορα funds και, αφετέρου, γιατί μια τέτοια ρύθμιση θα αποτελούσε «βαθύ οξυγόνο» στην κοινωνία και στην αγοραστική δυνατότητα των πολιτών, η οποία, στην συνέχεια, θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα στην κίνηση της οικονομίας και στην αναπτυξιακή αναγέννηση της χώρας. Το παράδειγμα της Ισλανδίας, που από την χρεοκοπία ξαναμπήκε στην οικονομική ανάπτυξη, επιλέγοντας τον παραπάνω τρόπο, είναι μονόδρομος για την Ελλάδα.
Κοινωνικά, διότι η πώληση των «κόκκινων δανείων» στα funds με ποσοστό 10 – 20% επί της ονομαστικής αξίας αυτών, με διατήρηση του 100% των «δεσμών» επί κάθε δανειολήπτη, θα οδηγήσει σε πλήρη διάλυση της κοινωνικής ισορροπίας και σε πλήρη καταστροφή των ελληνικών νοικοκυριών, με απροσδιόριστες αρνητικές συνέπειες για το παρόν και το μέλλον της Χώρας.
Εάν η σημερινή κυβέρνηση, η οποία έδωσε πολύ μεγάλες ελπίδες στον ελληνικό Λαό, δεν θέλει να αποτελέσει μία «κακή παρένθεση» στην «τραγωδία» της Ελλάδος και του ελληνικού λαού, τότε το θέμα αυτό των «κόκκινων δανείων» αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για να ξεφύγει από την πεπατημένη μνημονιακή διαχειριστική λογική και τη μέχρι τώρα επιδειχθείσα πολιτική μετριότητά της.
