του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΩΜΑΙΟΥ*
Το προσφυγικό-μεταναστευτικό έχει πλέον αναδειχθεί σε μέγα εθνικό θέμα, το οποίο υπερβαίνει της δυνατότητες της χώρας στην αντιμετώπιση του. Ταυτόχρονα υπονομεύει και την πορεία προς την αξιολόγηση των μνημονιακών υποχρεώσεων. Δηλαδή τη σταδιακή έξοδο από την ύφεση.
Είναι πρόβλημα της Ευρώπης και όχι μόνο. Είναι και διεθνές και εμπίπτει απόλυτα και στις αρμοδιότητες του ΟΗΕ, οποίος έχει υπό την σκέπη του την Υπατη Αρμοστεία για τους πρόσφυγες…
Είναι από τις λίγες περιπτώσεις στην παγκόσμια ιστορία να καταδικάζεται μία μικρή χώρα να υποστεί όλες τις συνέπειες του πολιτικού παιχνιδιού των Μεγάλων, Ρωσίας και ΗΠΑ, στη Συρία.
Και η Ευρώπη να επιλέγει τη διάλυση γιατί δεν μπορεί να επιβάλλει την εφαρμογή των αποφάσεων της πλειοψηφίας.
Δικαιολογημένη η απογοήτευση μας για την απαράδεκτη και εγκληματική αντιμετώπιση του προβλήματος από τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Πιστεύω ότι δεν είναι μόνο προσωπική και η απογοήτευση από την αβελτηρία της κυβέρνησης τους πρώτους μήνες και τη συμπεριφορά των κομμάτων της αντιπολίτευσης σήμερα μετά το κλείσιμο των συνόρων προς την Ευρώπη και την έξαρση του προσφυγικού και μεταναστευτικού ρεύματος.
Δεν παρακολουθώ συχνά τον πρωινό συνωστισμό των εκπροσώπων των κομμάτων στα κανάλια. Σπάνια η σοβαρή συζήτηση. Πρόκειται για ένα πινγκ πονγκ αλληλοκατηγοριών.
Σήμερα Τετάρτη αγανάκτησα παρακολουθώντας τη συζήτηση για το μεγάλο εθνικό πρόβλημα του μεταναστευτικού. Ηλπιζα ότι θα επικρατούσε ο πατριωτισμός και η συναίνεση ως προς την εκτίμηση της σοβαρότητας του προβλήματος και της αδυναμίας της χώρας να το αντιμετωπίσει…
Αντιπολιτευόμενοι και κυβερνητικοί βουλευτές το χαβά τους. Οι πρώτοι να επαναλαμβάνουν τις βάσιμες κατηγορίες για την πλημμελή αντιμετώπιση του προβλήματος στη γένεση του και οι κυβερνητικοί να προσπαθούν να απαλλάξουν την κυβέρνηση των ευθυνών της στοχοποιώντας την Ευρώπη…
Ακουσα να κατηγορείται η κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να φυλάξει τα σύνορα και ότι έχει ακόμη και ευθύνη για τους πνιγμούς των προσφύγων! Νερό στο μύλο των εχθρών μας…
Όταν έχουν κλείσει τα σύνορα και η χώρα απειλείται να γίνει ένα στρατόπεδο προσφύγων και μεταναστών κυβέρνηση και κόμματα οφείλουν αφήσουν πίσω το παρελθόν και να συστρατευτούν για να δώσουν από κοινού τη μάχη στην Ευρώπη και τον ΟΗΕ για να ανοίξουν τα σύνορα και να διευκολυνθεί η επαναπροώθηση των μεταναστών.
Ας αφήσουν για λίγο τα τηλεπαράθυρα οι βουλευτές και ας επισκεφθούν τα συγγενή κόμματα της Ευρώπης για να τα ενημερώσουν για το πρόβλημα Και η κυβέρνηση ας ετοιμάσει ένα φάκελο με στοιχεία και φωτογραφίες που να φωτίζουν το πρόβλημα και τις πραγματικές-και όχι πολιτικές-αδυναμίες της χώρας αντιμετώπιση τους.
Και οι ευρωβουλευτές οφείλουν να συγκροτήσουν μια ομάδα συναδέλφων τους από όλες τις πτέρυγες και να τους πάνε με σκάφος στα θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασιν γιατί είναι αδύνατη η αποτροπή εισόδου των προσφύγων και μεταναστών και γιατί πνίγονται τόσο πολλοί…
Υπάρχει και ο ΟΗΕ. Γιατί τον ξεχάσαμε; Εχει ευθύνες και για τον συνεχιζόμενο πόλεμο και για την τύχη των προσφύγων. Γιατί να μη πάει αντιπροσωπεία βουλευτών με ντοκουμέντα οπτικά και να ενημερώσει την ηγεσία και τις αντιπροσωπείες για το διπλό πρόβλημα: Το δικό μας αδιέξοδο και το δράμα των προσφύγων. Αλλά και για τις ευθύνες του ΟΗΕ και των πρωταγωνιστών της δημιουργίας του προσφυγικού προβλήματος.
Αντί οι πολιτικοί μας να ευτελίζουν τον πατριωτισμό τους στα τηλεπαράθυρα ας συγκροτήσουν ένα μέτωπο δυναμικής εξόρμησης στην Ευρώπη και τον ΟΗΕ για να αναζητήσουν συμμάχους για την επίλυση του προβλήματος και ας αφήσουν για αργότερα τις στείρες και αδιέξοδες τηλεμαχίες.
*Ο Γιώργος Ρωμαίος γεννήθηκε στην Κέρκυρα και κατοικεί στην Αθήνα από το 1952. Παράλληλα με τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ) άρχισε να δημοσιογραφεί στις τοπικές εφημερίδες της Κέρκυρας Εφημερίδα των Ειδήσεων και Ελευθερία. Από το 1958 μέχρι το 1981 εργάστηκε στην εφημερίδα Το Βήμα ως κοινοβουλευτικός και πολιτικός συντάκτης, Διευθυντής Σύνταξης και Διευθυντής στο Βήμα της Κυριακής. Το 1963, με πολύμηνη έρευνα, συνέβαλε στην αποκάλυψη των αυτουργών και συνεργών της δολοφονίας, στη Θεσσαλονίκη, του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. Με επίσημα έγγραφα αποκάλυψε τη συγκρότηση και δραστηριότητα των παρακρατικών οργανώσεων. Δημοσιογραφικές αποστολές: Στην Κύπρο, σε όλες τις κρίσιμες περιόδους, πριν και μετά την τουρκική εισβολή, στο Ιράκ, στο Λίβανο, στη Σοβιετική Ενωση. Τελευταία η παρακολούθηση, ως απεσταλμένος των εφημερίδων ΒΗΜΑ και ΝΕΑ, του 17ου Συνεδρίου του Κ.Κ.Κίνας, το2007. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας φυλακίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και στον Κορυδαλλό για τη συμμετοχή του στην αντιστασιακή οργάνωση ΠΑΚ. Έχει διατελέσει: – Αντιπρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Αθηναϊκών Εφημερίδων (1976-1978). – Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ (1981-1984) – Πρόεδρος της πρώτης Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου (1984). Η πολιτική του σταδιοδρομία περιλαμβάνει δύο περιόδους: – τη θητεία του ως ευρωβουλευτή (1984-1993), κατά την οποία διετέλεσε αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας (1985-1987) και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1987-1993), – την υπουργική του διαδρομή (1993-1998): Υφυπουργός και Υπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας, Υπουργός Αναπληρωτής Εξωτερικών και Υπουργός Δημοσίας Τάξης. Από το 2000 επανήλθε στη δημοσιογραφία ως αρθρογράφος στο Βήμα της Κυριακής. Συγγραφικό έργο: – Η Περιπέτεια του Κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα (1844-2009) τέσσερις τόμοι. – Η Ελλάδα των Δανείων και των Χρεοκοπιών (2012) με πρόλογο του Γιάννη Στουρνάρα. – Από τον ανήλικο Οθωνα στην καγκελάριο Μέρκελ-180 χρόνια οι Γερμανοί στην Ελλάδα (2012). – Η Ευρώπη και η Ελλάδα-Από την κρίση στην ελπίδα (2014). Κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Πατάκη Η βράβευση του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Την Παρασκευή 16/01/2015 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.Κάρολος Παπούλιας απένειμε τιμητικές διακρίσεις σε 28 προσωπικότητες για την προσφορά τους στην επιστήμη, στα γράμματα,στον πολιτισμό,στην κοινωνία, στην οικονομία, στον αθλητισμό. Ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής απονεμήθηκε στους γνωστούς συγγραφείς Αλκη Ζέη και Πέτρο Μάρκαρη. Και σε δύο δημοσιογράφους – συγγραφείς, τον αιωνόβιο Λαρισαίο και καλό φίλο του από δεκαετίες Λάζαρο Αρσενίου και σε εκείνον. Ελπίζει οι επισκέπτες αυτής της σελίδας και οι φίλοι του στο Facebook να συμμερίζονται τη συγκίνηση του από αυτή την επιβράβευση της μακράς προσφοράς του στη σοβαρή δημοσιογραφία και τη συμβολή του στην ιστορική βιβλιογραφία.
