Στο εξαιρετικό βιβλίο του «Καπιταλισμός Ζόμπι», ο σπουδαίος μαρξιστής Chris Harman ανέφερε ότι ο καπιταλισμός χορεύει στους ξέφρενους ρυθμούς του ανταγωνισμού και της συσσώρευσης όλο τον κόσμο.
Του Γεωργίου Παπασίμου (Twitter: @PapasimosG)
«Ο καπιταλισμός», ανέφερε, «ήταν και είναι ένα ολοποιητικό-’’ολοκληρωτικό’’ σύστημα κατά ένα τρόπο που κανένας προηγούμενος τρόπος παραγωγής δεν υπήρξε, αναγκάζοντας ολόκληρο τον κόσμο να χορεύει στους ξέφρενους ρυθμούς του ανταγωνισμού και της συσσώρευσης. Όσο, όμως προχωρά σε αυτή τη διαδικασία ενσωμάτωσης, το σύστημα ως σύνολο συνεχώς αντιδρά πάνω στις ξεχωριστές διαδικασίες από τις οποίες εξαρτάται. Η σύγκρουση των κεφαλαίων αναγκάζει το καθένα απ’ αυτά να συσσωρεύει κατά ένα τρόπο που θα παράγει πτωτική πίεση πάνω στα ποσοστά κέρδους για όλα τους. Εμποδίζει το καθένα απ’ αυτά να είναι ακινητοποιημένο, ακόμα και αν περιστασιακά αντιλαμβάνονται την ερήμωση που επιφέρουν. Είναι ένα σύστημα που δημιουργεί περιοδική καταστροφή για όλους όσους ζουν μέσα σε αυτό, ένα τρομακτικό υβρίδιο μεταξύ τέρατος του Frankenstein και Δράκουλα, ένα ανθρώπινο δημιούργημα το οποίο ξέφυγε από τον έλεγχο και επιζεί καταβροχθίζοντας το ζωογόνο αίμα των δημιουργών του».
Πρόκειται για σοβαρή και ανήκεστο μετάλλαξη του καπιταλισμού, ο οποίος, χωρίς έλεγχο, ενισχύει συνεχώς τα φεουδαρχικά του χαρακτηριστικά, δηλαδή τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας από ελάχιστους ανθρώπους ή πολυεθνικές, που είναι σε θέση να διαλύουν κοινωνίες και κράτη.
Οι τελευταίες αποκαλύψεις των λεγόμενων «Panama Papers» από την διεθνή κοινοπραξία ερευνητών δημοσιογράφων ICI, η οποία, για να γίνει περισσότερο κατανοητός ο μονομερής ρόλος της, χρηματοδοτείτο από ιδρύματα, που συνεργάζονται με δισεκατομμυριούχους, όπως ο Σόρος κ.λπ., αποτυπώνουν κατ’ ελάχιστον την σημερινή κατάληξη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος και τον τεράστιο «νεκρό» πλούτο, που αποθηκεύεται, εκτός από τους εμφανείς παγκόσμιους «φεουδάρχες» – καπιταλιστές, με τις τεράστιες προσωπικές περιουσίες, που κάθε χρόνο δημοσιεύονται και αντιστοιχούν στο ΑΕΠ πολλών Χωρών, και σε τραπεζικούς λογαριασμούς εξωχώριων εταιριών ή «οχήματα ειδικού σκοπού», που βρίσκονται σε εξωτικές τοποθεσίες – «φορολογικούς παραδείσους», όπως οι Παρθένοι Νήσοι, ο Μαυρίκιος, τα Νησιά Κέϋμαν, το Μακάο κ.λπ.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι, η αιτία, που οι Η.Π.Α. είχαν ελάχιστα άτομα στις εταιρίες – «βιτρίνες», που έστηνε επί 40 περίπου χρόνια η «Mossack Fonseca» στον Παναμά, είναι ότι, οι Αμερικανοί δεν χρειάζεται να τρέχουν στους υπεράκτιους «παραδείσους», προκειμένου να κρύψουν τα πλούτη τους, αλλά μπορούν στις επιμέρους Πολιτείες, να κάνουν το ίδιο. Από έγκυρους μελετητές, η Πολιτεία του Ντέλαγουερ στην Ανατολική Ακτή των Η.Π.Α. πιθανολογείται ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο «φορολογικό παράδεισο» του πλανήτη, ο οποίος και, μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, θα ενισχυθεί δεόντως!
Αυτό, πιθανώς, αποτελεί την αιτία της δημοσίευσης των «Panama Papers», καθόσον στοχοποιεί και απαξιώνει μόνο ένα επιμέρους τμήμα της παγκόσμιας πολιτικής «ελίτ» (Ρωσία, Κίνα, Αγγλία), αφήνοντας «στο απυρόβλητο» τους ισχυρούς του πλούτου (κυρίως Η.Π.Α.).
Για να φτάσουμε σ’ αυτή την κατάσταση, που ευφυώς ονομάστηκε από κάποιους ως «καπιταλισμός εκτός νόμου», προηγήθηκε η συστηματική παγκόσμια απορρύθμιση των αγορών, μέσω της ιδεολογίας του νεοφιλελευθερισμού, η γιγάντωση του χρηματοπιστωτικού τομέα έναντι της πραγματικής οικονομίας, η πλήρης αποδυνάμωση των παγκόσμιων ελεγκτικών μηχανισμών και η απόλυτη ενσωμάτωση της πολιτικής στην οικονομία, αφού, μεταξύ των άλλων, τα «Panama Papers» δείχνουν την πλήρη διαφθορά και ενσωμάτωση της παγκόσμιας πολιτικής «ελίτ» στον προσωπικό πλουτισμό και στην παρανομία.
Όσον αφορά την Ελλάδα, η οποία είχε και αυτή «την τιμητική της» (δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να λείπει !!), με προεξάρχοντα τον «πανταχού παρόντα» στις εξωχώριες εταιρίες Σταύρο Παπασταύρου, και η οποία αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση «κλεπτοκρατισμού», που οφείλεται στον «παρασιτισμό» και τον «μαυραγοριτισμό» της Ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας, και την ενσωμάτωση σ’ αυτή την λογική του πολιτικού συστήματος και του πολιτικού της προσωπικού, ακόμα αναμένει ο Ελληνικός Λαός, ο οποίος βρίσκεται σε απόγνωση από τον μνημονιακό «οδοστρωτήρα», την στοιχειώδη αποκατάσταση της μεγάλης «εθνικής ληστείας», που προηγήθηκε. «Εθνική ληστεία, που πραγματοποιήθηκε όλη την προηγούμενη περίοδο με την εξαγωγή περίπου 600 δις ευρώ στις Ελβετικές Τράπεζες και στους άλλους εξωτικούς «φορολογικούς παραδείσους»,
Γιατί, η πραγματικότητα είναι ότι, πλην κάποιων επικοινωνιακών «φωτοβολίδων», τίποτε επί της ουσίας σοβαρό δεν έχει γίνει στον κρίσιμο αυτόν τομέα. Οι, δε, ευθύνες της σημερινής Κυβέρνησης, που ανήλθε στην εξουσία με κύρια «σημαία» αυτή την αποκατάσταση, είναι, ήδη, μεγάλες.
