του ΛΟΥΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ*
Οι οδυνηρές κοινωνικο – οικονομικές αλλαγές στη χώρα μας καθρεπτίζονται στο ρευστό και αβέβαιο πολιτικό τοπίο. Η στασιμότητα, η ανημποριά, η ανικανότητα, η παραίτηση και η αδιαφορία τείνουν να αποτελέσουν τα καθολικά χαρακτηριστικά του στελεχιακού δυναμικού που διαχειρίζεται τα δημόσια πράγματα.
Η κοινωνία παρακολουθεί με μεγάλη αγωνία τις εξελίξεις και προσπαθεί να συνέλθει και να αντιμετωπίσει τη χιονοστιβάδα των φοροεισπρακτικών μέτρων στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου.
Η απογοήτευση των πολιτών σχετικά με τη διακυβέρνηση και τα μέτρα, καταγράφεται με μελανά χρώματα στις δημοσκοπήσεις. Τα 2/3 του λαού μας εκφράζουν έντονα την απογοήτευσή τους και μόλις σε μονοψήφιους αριθμούς μετριούνται, όσο ακόμη διατηρούν ελπίδα για να βελτιωθούν τα πράγματα. Πικρή η αλήθεια αλλά με έναν λαό χωρίς ελπίδα δεν μπορείς να χτίσεις μια νέα κοινωνία. Αυτή είναι η πραγματικότητα και ας μην έχουμε αυταπάτες. Εξάλλου όπως είπε και ο κ. Πρωθυπουργός, ο ριζοσπαστισμός της αριστεράς αποτελούσε ένα μεγάλο σύνολο από αυταπάτες. Δηλαδή, επί του λαϊκότερον όσα έλεγε και υπόσχονταν ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2015 δεν ήταν ψέματα, αλλά αυταπάτες!!! Είτε το ένα όμως είτε το άλλο δεν αλλάζει την οδυνηρή πραγματικότητα.
Ο ριζοσπαστισμός της αριστεράς, η ελπίδα της αλλαγής ναυάγησε στα θολά και ταραχώδη νερά του 3ου Μνημονίου και του «Αυτόματου Κόφτη». Αλήθεια τι έχουμε να ακούσουμε ακόμη. Είναι όμως φρονιμότερο να σοβαρευτούμε και να αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα. Τελείωσε η εποχή των προεκλογικών λόγων του Πρωθυπουργού ότι οι Έλληνες «θα παίζουν τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν πεντοζάλη». Δυστυχώς τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Σήμερα οι αγορές και οι δανειστές μας χτυπάνε τα νταούλια και ο λαός μας χορεύει το «πως το τρίβουν το πιπέρι… του διαβόλου οι καλογέροι».
Στο τέλος των αυταπατών της αριστεράς χαμογελάει η φιλελεύθερη δεξιά και οργανώνει την παλινόρθωσή της με ένα και μοναδικό σύνθημα: Απαλλαγή. Ένα αρνητικό μήνυμα στη βάση του οποίου έχουν καταψηφισθεί πολλές κυβερνήσεις. Βέβαια η Ν.Δ. δεν κρύβει τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις
Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να διατηρήσει την ταμπέλα της κεντροαριστεράς, αδυνατώντας να κατανοήσει ότι ο πολιτικός του λόγος δεν συγκινεί και δεν εμπνέει προοπτική, όπως εκφράζεται σήμερα. Έχει αγκυροβολίσει στις «θύμισες» της ιστορίας του. Αναμφίβολα κουβαλάει μια σημαντική ιστορία ως λαϊκό κίνημα που γκρέμισε πολλές φορές τα κάστρα της συντηρητικής παράταξης, άλλαξε την εικόνα της χώρας και άπλωσε ελευθερίες και δικαιώματα στον λαό. Η επιστροφή της δεξιάς στην εξουσία 2004 – 2009 βούλιαξε τη χώρα. Ο λαός ξαναεμπιστεύτηκε το 2009 το ΠΑΣΟΚ, να κυβερνήσει και πάλι τη χώρα, στρώνοντας τον δρόμο για τη χρεοκοπία. Το μοιραίο όμως λάθος να ανοίξει την κερκόπορτα των Μνημονίων με αδέξιους μάλιστα χειρισμούς, είχε τις συνέπειες που γνωρίζουμε. Για να παίξει ξανά σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις πρέπει να σηκώσει τις άγκυρες και να φουσκώσει τα πανιά στις ανοιχτές θάλασσες της παραγωγής και της κοινωνικής ζωής. Να μην ζει με την παράδοση, αλλά να απαντήσει στις προκλήσεις του σήμερα και του μέλλοντος.
Φοβάμαι την ίδια τύχη θα έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ αν συνεχίσει την ίδια πολιτική του «άλλα λέμε και άλλα κάνουμε». Αργά ή γρήγορα το μοιραίο θα έρθει. Το νέο δίπολο ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ. κρατάει τη χώρα σε στασιμότητα και ανυποληψία. Αδυνατούν οι κυβερνώντες να αναδείξουν τη μεγάλη εικόνα για τη θέση και τον ρόλο της χώρας μας στην Ε.Ε., τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο – πλάνο ανασυγκρότησης θεσμικής και παραγωγικής της Ελλάδας μας. Εξαντλούνται στα ταξίδια και στις συναντήσεις κορυφής. Κυβερνητικά στελέχη αποδοκιμάζονται στην Κοινωνία και το πολύτιμο κεφάλαιο εμπιστοσύνης χάθηκε.
Μέσα σε αυτά τα αδιέξοδα, υπάρχει ελπίδα; Ναι υπάρχει αν οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες, οι επιστήμονες, οι άνθρωποι της παραγωγής και της δημιουργίας, μέσα από τη διαδικασία της Αυτοργάνωσης, αποφασίσουν να κάνουν πράξη ένα παλιό μήνυμα!
«Αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν…» Οι ενεργοί πολίτες να ζωντανέψουν τον κοινωνικό διάλογο, να δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες ζωής και να μην παραιτηθούν, να μην παροπλιστούν στα κομματικά τείχη. Γεγονός είναι, ότι σπίθες έχουν ανάψει παντού σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η Δημοκρατία μας, ως πεδίο ελευθερίας διατύπωσης γνώμης και κριτικής, αλλά και ως χώρος οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας. μας δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε στους χώρους δουλειάς, της κοινωνικής ζωής και ψυχαγωγίας. Να Συζητήσουμε. Να Ανταλλάξουμε απόψεις και να Κτίσουμε μαζί μια νέα κοινωνία. Να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο τις συλλογικές αξίες. Να ζωντανέψουμε την Κοινωνική Δημοκρατία με την ενεργοποίηση του κοινωνικού διαλόγου, της συνεννόησης σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής. Να ενεργοποιήσουμε τους θεσμούς της άμεσης Δημοκρατίας την Τ.Α. που τείνει να γίνει ένας νέος περιφερειακός γραφειοκρατικός μηχανισμός.
Δεν είναι ουτοπικοί οι στόχοι. Η δικτύωση και η Αυτοργάνωση των πολιτών που ανησυχούν είναι το πρώτο σημαντικό βήμα. Σιγά – σιγά στα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα, πληθαίνουν οι σκέψεις και οι κριτικές για το τι κάνουμε. Διανοούμενοι, δημοσιολόγοι, επιστήμονες και άνθρωποι της παραγωγής και της δημιουργίας, έχουν ανοίξει τον χορό των ιδεολογικο-πολιτικών αντιπαραθέσεων για τη σημερινή κατάσταση και το μέλλον της Ελλάδας. ΠΑΣΟΚ – Ποτάμι- ΔΗΜΑΡ – ΔΡΑΣΗ, προσπαθούν να κτίσουν γέφυρες για να ισχυροποιήσουν ένα κίνημα πολιτικό, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Μιλάνε για Δημοκρατική Συνεργασία, αλλά προστατεύουν τα κομματικά τείχη με φανατισμό. Διορίζουν Επιτροπές για να κτίσουν γέφυρες μακριά από πεδία της παραγωγής και της κοινωνικής ζωής. Δυστυχώς, δεν κατανοούν ότι αυτές οι διεργασίες είναι μακριά από τους ρυθμούς, τις ανάγκες και τις αγωνίες της ζωής των πολιτών.
Σίγουρα δεν θα μας σώσει ο από μηχανής θεός. Χρειάζεται γι’ αυτό ο καθένας μας να κτίσει μια ενεργητική εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Να δημιουργήσει συλλογικά δίκτυα επικοινωνίας και συζήτησης για νέες ευκαιρίες ζωής. Είναι ενθαρρυντικό ότι πυκνώνουν επίσης διάφορες πρωτοβουλίες πολιτικές και κοινωνικές, από ανθρώπους που ανησυχούν για τις κοινές μας υποθέσεις και για τη Δημοκρατία μας. Οργανώνουν εδώ και εκεί συζητήσεις και συλλογικές δράσεις. Αξίζει να ενθαρρύνουμε αυτές τις πρωτοβουλίες, είναι οι σπίθες μιας νέας αναγέννησης της χώρας. Είναι οι σπίθες που θα ανανεώσουν τον πολιτικό και κοινωνικό λόγο της ευθύνης στα παραδοσιακά βάθρα της αστικής – κοινοβουλευτικής δημοκρατίας (Βουλή – Τ.Α. – Συνδικάτα), καθώς και στους κοινωνικούς φορείς για το περιβάλλον, τη νεολαία και τις άλλες ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες.
Αυτόν τον πολιτικό λόγο της ευθύνης και της εμπιστοσύνης οφείλουμε να αρθρώσουμε και να εμπεδώσουμε στην κοινωνία για να αναλάβει τις ευθύνες και να δρομολογήσει τις νέες εξελίξεις στον τόπο μας.
*Ο Λουκάς Αποστολίδης είναι δικηγόρος. Επί σειρά ετών υπήρξε βουλευτής, εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ. Θήτευσε ως Αντιπρόεδρος της Βουλής κι ως υφυπουργός Άμυνας.
.
