του ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΛΕΑ*
Η αρχαία Ελλάδα είναι η παιδική ηλικία της Ευρώπης, και σε αυτή την παιδική ηλικία οφείλουμε το ότι οι Ευρωπαίοι μάς θέλουν ακόμη να είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρωζώνης και της Ευρώπης του πολιτισμού. Ας σκεφτούμε τις τρεις αρετές του Αριστοτέλη (που θα έπρεπε να διακρίνουν τον ηγέτη): «πάθος, ήθος και λόγος», καθώς επίσης το γεγονός ότι κάθε Ευρωπαίος πολίτης και όχι μόνο κάθε Έλληνας ή Κύπριος έχει ως πρόγονό του το τρίπτυχο αυτό. Είναι αξιοσημείωτο ότι στο απώτερο παρελθόν μέσα σε λίγα χρόνια γίνονταν θαύματα, ο Παρθενώνας, παραδείγματος χάριν, ολοκληρώθηκε σε δύο τετραετίες, πράγμα σπάνιο για ένα τέτοιο πρότζεκτ, ακόμη και με σημερινά δεδομένα.
Πώς είναι η Ελλάδα σήμερα είναι γνωστό. Ίσως η σημερινή Ελλάδα να είναι μια προσωρινή διάθλαση σε κοίλους καθρέφτες. Με όρους Δημοσίου Χρέους, η Ελλάδα έχει υποθηκευτεί μέχρι το 2060, και για αυτόν τον λόγο μερικοί περιγράφουν τη χώρα ως «χρεοκοπημένη», «χρεοδουλοπαροικία» και «μετααποικία» (επί της ουσίας, όμως, τα κράτη δεν χρεοκοπούν, συνεχίζουν, και αυτό είναι κάτι που αποκρύβεται). Από την άλλη, οι άνθρωποι που πεινάνε σε κάνουν να σκεφτείς αυτό που είπε ο Ναπολέων Βοναπάρτης: «Κάθε στρατός προελαύνει με το στομάχι του» και έκτοτε, κάθε brand προελαύνει με το στομάχι του.
Brand Ελλάδα: θρίαμβος και τραγωδία είναι η εικόνα που πλημμυρίζει τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Όμως, στο πρόσφατο παρελθόν οι Έλληνες, όπως το διατύπωσαν και οι Άγγλοι με το γνωστό χαρακτηριστικό τους φλέγμα, πέρασαν με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο από «sheep to ships» (από «πρόβατα στα πλοία»), και έτσι σήμερα υπάρχουν καράβια παντού που μεταφέρουν τα εμπορεύματα του καπιταλισμού. Παντού βρίσκονται Έλληνες και Ελληνίδες, και έχουν μεταφέρει σε κάθε γειτονιά του πλανήτη τα γονίδια αντοχής και δημιουργικότητας.
Στη μητροπολιτική Ελλάδα, όμως, είναι καιρός να βάλουν όλοι από ένα χέρι, ώστε να εξελιχθεί η χώρα σε έναν τόπο που θα πρέπει οι άνθρωποι του πλανήτη μία φορά, τουλάχιστον, στη ζωή τους να επισκέπτονται. Η φυσική ομορφιά και ο πολιτισμός της Ελλάδας να γίνουν για άλλη μία φορά η παιδεία του κόσμου. Και, όταν οι τουρίστες φεύγουν από εκεί, να φεύγουν με την ψυχή τους γεμάτη με την ισοκράτεια απόδοση της έννοιας του Έλληνα: «…πως Έλληνες είναι όσοι έχουν ελληνική παιδεία και όχι μόνο όσοι έχουν ελληνική καταγωγή».
«Η διακυβέρνηση είναι ένα ραντεβού με την πραγματικότητα» δήλωσε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μέσα στο καλοκαίρι του 2015. Δυστυχώς, εδώ έχει δίκιο, διότι οι Έλληνες πολιτικοί για τα τελευταία σαράντα χρόνια δεν πήγαν στο ραντεβού αυτό, είναι όμως καιρός να πάνε. Χώρες όπως η Ολλανδία, η Αυστρία, η Κύπρος και η Ελβετία πρέπει να αποτελέσουν πλέον όχι στείρα παραδείγματα προς μίμηση για τους πολίτες και το πολιτικό προσωπικό, αλλά σπέρματα γονιμοποιά, ώστε έτσι να οργανωθεί και η σύγχρονη Ελλάδα, η μήτρα του παγκόσμιου πολιτισμού, ως μια σύγχρονη χώρα. Να πάρουμε ιδέες όχι μόνο για το πώς θα οργανώσουμε το κράτος (η Γαλλία έχει εν εξελίξει εικοσαετές πρόγραμμα ανασυγκρότησης της κρατικής διοίκησης), αλλά και για το πώς θα υπερασπιστούμε και θα διαφημίσουμε προς τα έξω το brand Ελλάδα. Να δούμε επίσης και τις διαφημιστικές εκστρατείες μεγάλων εταιρειών, όπως: Apple, Samsung Electronics, Microsoft, Nike…, και να πάρουμε ιδέες.
Στη νέα τιτάνια προσπάθεια για την Ελλάδα, όλοι χρειάζονται. Ο καθένας από εμάς και η καθεμία είναι αποτέλεσμα μιας ισχυρής παράδοσης, και όχι μόνο μιας ένωσης δύο ανθρώπων, και μέσα σε αυτήν την παράδοση κανείς δεν παραδίδεται ποτέ. Κανείς δεν πρέπει να λυγίζει, κανείς δεν πρέπει να πέφτει στα γόνατά του και, αν γονατίσει, πρέπει να σηκωθεί πάλι όρθιος και να συνεχίσει εν σιγή. Όλοι έχουμε μεγάλη ατομική ευθύνη, δεν φτάνει να είμαστε μόνο περήφανοι που είμαστε η Ελλάδα. Ο καθένας μας με το κεφάλι ψηλά να βοηθήσει στη γειτονιά του, στον χώρο του και στο χωριό του. Ίσως και να χρειάζεται σε κάποιο βαθμό να προχωρήσουν οι Έλληνες αυτήν τη φορά από «ships to sheep».
Εν κατακλείδι, ο καθένας μας πρέπει να αναλάβει το μέρος του brand που του αναλογεί και να το ξαναστηρίξει με θάρρος και με πείσμα. Το brand Ελλάδα, παρά τα πλήγματα αξιοπιστίας των τελευταίων ετών, παρότι θρυμματίστηκε, παραμένει ακόμη ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του πολιτισμού. Το σπουδαιότερο brand της Ιστορίας απαιτεί σοβαρότητα, σκληρή δουλειά, και ό,τι και να συμβεί, το brand αυτό θα συνεχίσει. Και το τελευταίο είναι καλό να το γνωρίζουν σε βάθος όχι μόνο οι φίλοι μας και οι εχθροί μας, αλλά εμείς οι ίδιοι. Και, η καρδιά του σπουδαιότερου brand της Ιστορίας, δεν μπορεί παρά να χτυπάει στην Κύπρο.
*Ο Δημήτρης Ελέας είναι συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Κύπρου “ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ”
