του ΑΛΦΟΝΣΟΥ ΒΙΤΑΛΗ*
Ο «πόλεμος» για την ώρα είναι λεκτικός . Ερντογάν κατά Ευρώπης και Ευρωπαίοι κατά Ερντογάν , που τα δίνει όλα για να γίνει ένας νέος «Σουλτάνος» .
Ο Ταγίπ Ερντογάν , προσπαθεί να εξάγει το δημοψήφισμα και την νευρικότητα της Τουρκίας , λόγω των εξελίξεων με τους Κούρδους και το Συριακό στην Ευρώπη και δη σε χώρες που ζει και εργάζεται σημαντικός αριθμός Τούρκων (π. χ Γερμανία , Ολλανδία κ,α) που θα ψηφίσουν στις 16 Απριλίου .
Όπως διαμορφώνονται οι καταστάσεις φαίνεται πως ο Τ. Ερντογάν πάει σε ένα συνολικό επαναπροσανατολισμό των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρώπη . Εξ’ου και οι τόνοι της αντιπαράθεσης και με την Ολλανδία και με την Γερμανία και με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες , είναι οξύτατοι και εμπρηστικοί.
Ο μεταρρυθμιστής Ερντογάν που κοιτούσε και προς την Ευρώπη και έριχνε βάρος στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας από τα τέλη του 2010 και μετά δεν υπάρχει. Άλλωστε ένα σημαντικό κομμάτι της Τουρκικής Ελίτ έχει αλλού στραμμένη την προσοχή του .
Είναι πιθανόν πως οι όποιες ανακατατάξεις στα ανατολικά μκαι νοτιοανατολικά της Τουρκίας δημιουργούν και άλλες προτεραιότητες οικονομικές και γεωπολιτικές για τους Ευρωπαίοιυς.
Ο Ερντογάν με το δημοψήφισμα δεν πάει απλά σε κάποιες θεσμικού τύπου μεταρρυθμίσεις ή σε μια αλλαγή πολιτεύματος (από Προεδρευόμενη σε Προεδρική) , κάτι που ενδεχομένως να ήταν πιο οικείο στην πολιτική κουλτούρα της Ευρώπης..
Ο κ. Ερντογάν στοχεύει στην απόλυτη εξουσία. Στοχεύει να γίνει ένας πανίσχυρος και αδιαμφισβήτητος «Σουλτάνος» , χωρίς κανένα δημοκρατικό έλεγχο.
Οι Ευρωπαϊκές χώρες μπαίνουν σ΄ένα κρίσιμο εκλογικό κύκλο, όπου δίπλα στην οικονομική κρίση , η ισλαμοφοβία και το μεταναστευτικό είναι κρίσιμοι παράγοντες. .
Δύσκολα λοιπόν οι Ευρωπαϊκές χώρες μπορούν να δουν να μεταφέρεται στο εσωτερικό τους ο διχασμός της Τουρκίας και ο φανατισμός .
Η ένταση πρωτίστως ανάμεσα σε Ολλανδία και Τουρκία , μόνο σε προεκλογικές σκοπιμότητες του Μαρκ Ρούτε και του Ταγίπ Ερντογάν δεν οφείλονται (όσο και αν υπεισέρχεται και ο παράγοντας αυτός), όσο και αν λέγεται ότι κάτι τέτοιο ενισχύει και τους δυό τους στις εκλογικές τους αναμετρήσεις .
Η ένταση οφείλεται στον στρατηγικό επαναπροσανατολισμό της Τουρκίας του Ερνογάν έναντι των Ευρωπαίων και στις νέες προτεραιότητες της Ευρώπης στην ευρύτερη περιοχή . Ένας «Σουλτάνος» Ερντογάν ενισχυμένος με υπερεξουσίες αποτελεί πιθανά εμπόδιο για την ίδια την Ευρώπη και όχι μόνο.
*Ο Αλφόνσος Βιτάλης είναι δημοσιογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στο Παρίσι, όπου έλαβε το πτυχίο της Ανωτάτης Σχολής Κοινωνικών Επιστημών (E.H.E.S.S) και το πτυχίο του 10ου Πανεπιστημίου (PARIS 10) και μεταπτυχιακό τίτλο (DEA) στην Πολιτική Κοινωνιολογία. Από το 1990 ασχολείται επαγγελματικά με την δημοσιογραφία και για την διαδρομή του αυτή τιμήθηκε και με το Βραβείο του Ιδρύματος Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου. Α. Μπότση, το 2007. Ασχολείται με το Πολιτικό και Διπλωματικό ρεπορτάζ και έχει εργαστεί σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς σταθμούς και τηλεοπτικά δίκτυα. Είναι υπεύθυνος του Πολιτικού Ρεπορτάζ στην εφημερίδα «ΒΡΑΔΥΝΗ», πολιτικός συντάκτης στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ και ανταποκριτής του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ). Έχει συνεργαστεί και έχει κάνει δημοσιεύσεις σε γνωστές – επιστημονικού χαρακτήρα Επιθεωρήσεις κυρίως Γαλλικές- όπως στο «DEBAT», το «PROJET» κ.α.
