Αυτό που νιώθεις κολυμπώντας στα γαλαζοπράσινα νερά των μικρών κολπίσκων της Βουλιαγμένης είναι εξαίσιο. Σαν να έχεις αποδράσει από την πόλη και βρίσκεσαι, εσύ και η θάλασσα, σε ένα νησί. Κι όμως! Η απόσταση που σε χωρίζει από τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης είναι ελάχιστη, μόλις 20 χιλιόμετρα από το Κέντρο, αλλά η απόλαυση που έπεται είναι δυσανάλογα μεγάλη.
του Νίκου Παπανικολάου
Με το αυτοκίνητο, μια μικρή παρέα, ξεκινήσαμε από τα Δυτικά Προάστια και μέσω του εθνικού δρόμου (Κηφισός) βγήκαμε στη λεωφόρο Ποσειδώνος, στρίβοντας στο Φάληρο προς τα αριστερά. Η παραλιακή λεωφόρος μπορεί, συνήθως, να έχει μεγάλη κίνηση, όμως αυτή έχει βελτιωθεί, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και σπάνια πέφτεις σε μποτιλιάρισμα (ίσως, μόνο στο ύψος του Φλοίσβου). Καλού κακού όμως, επιλέξτε να κάνετε τη διαδρομή όσο πιο νωρίς το πρωί γίνεται.
Και για έναν άλλο λόγο: στα λιμανάκια μαζεύεται αρκετός κόσμος, όχι σε ενοχλητικό βαθμό, και επειδή υπάρχει καντίνα, τραπέζια και μικρή εξέδρα, αν θέλετε να καθίσετε θα πρέπει να είστε εκεί πριν τις 10.
Πηγαίνοντας προς τους κολπίσκους, με κατεύθυνση τη Βάρκιζα, μετά το Καβούρι και τη Βουλιαγμένη (Νότια Προάστια) συναντάς μερικές στροφές για όσο χρόνο ανεβαίνεις το βουνό. Είναι πολύ σύντομες άρα καθόλου κουραστικές. Εκεί είναι και οι κολπίσκοι, ωραιότατοι, ο ένας μετά τον άλλο, που μοιάζουν με μικρές, «ιδιωτικές» παραλίες. Συνολικά, ο χρόνος που κάνεις είναι 20 με 30 λεπτά. Πώς ξεχωρίζεις τον κολπίσκο με την ελεύθερη πρόσβαση και τις κάποιες παροχές;
Από τα παρκαρισμένα δεξιά του δρόμου αυτοκίνητα, επάνω σε χωματόδρομο, που πάντα όμως αφήνουν χώρο για να παρκάρεις με άνεση (λίγη προσοχή χρειάζεται μόνο, επειδή έχει πέτρες και σε κάποια σημεία μικρά εξογκώματα, στα οποία μπορεί να βρει το αυτοκίνητο). Αφήνεις το αυτοκίνητο (αν δεν φοράς μαγιό, καλό θα είναι να αλλάξεις σε αυτό, μιας και στην παραλία δεν υπάρχει δυνατότητα) και κατεβαίνεις με τα πόδια. Το περπάτημα είναι λίγο και εύκολο, αφού υπάρχει μονοπάτι.
Δεξιά σου βλέπεις τις μικρές εξέδρες, όπου την αράζουν, κυρίως, νεαρά παιδιά και γυναίκες ή ζευγάρια που θέλουν να κάνουν ηλιοθεραπεία. Μπροστά και αριστερά σου συναντάς την περιποιημένη καντίνα με τις ομπρέλες, τα τραπέζια, τις καρέκλες, τα σκαμπό και το… πάσο.
Στο καφέ μπορείς να αφήσεις τα πράγματά σου, αν βρεις καρέκλα και τραπέζι ακόμη καλύτερα! Μπορείς να βουτήξεις και όταν επιστρέψεις να απολαύσεις τον καφέ σου. Κανείς δεν σου γίνεται φορτικός, δεν υπάρχει σερβιτόρος για να σε πιέσει, αν θέλεις πίνεις ή τρως κάτι. Ο καφές κοστίζει όσο σε οποιοδήποτε καφέ (1.50 με 2.50 ευρώ).
Πέρα από το μπάνιο, εδώ μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου χαζεύοντας τον κόσμο, τους κολυμβητές και τα απαστράπτοντα κάποιες στιγμές θαλασσινά, διαγεύστατα νερά.
Η ομορφιά των μικρών λιμανιών είναι ανεπανάληπτη. Τα νερά βαθιά και καθαρά σού επιτρέπουν να μείνεις και να κολυμπάς για ώρες. Όσο αντέχεις! Κάποιοι βουτάνε με εξοπλισμό, υποθέτουμε πως ο θαλάσσιος πλούτος που τους προσφέρετε και ο βυθός είναι ανεπανάληπτος. Μπορείς να κάνεις βουτιά από ψηλά ή να μπεις στο νερό ήσυχα ήσυχα από τις τρεις μεταλλικές σκάλες που μπαίνουν μέσα στο νερό. Και τραπέζι να μην προλάβεις να πιάσεις ή μια καρέκλα, υπάρχει σχετικά άφθονη σκιά που μπορεί να σου προσφέρει στέγη όταν και όποτε σε κουράσει ο ήλιος ή είναι πολύ καυτός.
Στο συγκεκριμένο κολπίσκο έχουν δημιουργηθεί φιλίες, αφού κάποιοι τον επισκέπτονται καθημερινά, κάνοντας ακόμη και 20 χιλιόμετρα την ημέρα. Αν δεν πας διακοπές, επισκέψου τους κολπίσκους και κάθισε 2-3 ώρες. Αυτό που θα σου προσφερθεί είναι ανεπανάληπτο. Νιώθεις πως ξέφυγες έστω και για τόσο λίγο! Έχουμε ανάγκη τέτοιες διεξόδους που μάλιστα προσφέρονται και σε πολίτες που δεν έχουν ή δεν μπορούν να ξοδέψουν χρήματα.
By loading the video, you agree to YouTube’s privacy policy.
Learn more
