του ΠΑΝΟΥ ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΥ*
Κανόνας είναι στις δημοκρατίες, τα κόµµατα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να διεκδικούν την εξουσία µέσω της κοινοβουλευτικής οδού αλλά και διά της επαφής τους µε τους πολίτες. Αντλούν υλικό, επιχειρήµατα και πολιτικές προτάσεις σε αυτή τη διαδικασία από το ιδεολογικό και αξιακό τους οπλοστάσιο, που µπορεί να εµπνέεται από τα οράµατα του σοσιαλισµού και της κοινωνικής φροντίδας ή από τα προτάγµατα του οικονοµικού φιλελευθερισµού, του νεοφιλελευθερισµού κ.λπ.
Στη χώρα µας, η Νέα Δηµοκρατία δίνει τη δική της µάχη για να διαδεχθεί στην κυβερνητική ευθύνη τη σηµερινή κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οπως είναι φυσικό, τα περισσότερα βέλη από τη φαρέτρα του ιδεολογικού της οπλοστασίου, συγκεντρώνει ο αριστερός ΣΥΡΙΖA.
Αλήθεια, σε ποιο ιδεολογικό πεδίο έχουν αναφορά τα βέλη της ΝΔ; Στο πρόσωπο της δεξιάς που πέτυχε µεταπολιτευτικά να φιλοτεχνήσει ο ιδρυτής της, Κωνσταντίνος Καραµανλής; Μια σύγχρονη παράταξη, του ευρύτερου δηµοκρατικού χώρου δηλαδή, απαλλαγµένη από τις εξαλλοσύνες της χουντικής αλλά και της µετεµφυλιακής περιόδου; Ας µην ξεχνάµε το βασικό επιχείρηµα αυτής της παράταξης όσον αφορά τη δηµοκρατικότητά της, που ήταν η νοµιµοποίηση του ΚΚΕ από την κυβέρνησή της µε πρωθυπουργό τον Κ. Καραµανλή. Μήπως, τα αντιπολιτευτικά βέλη έχουν αφετηρία µια νέα ιδεολογική πλατφόρµα – πρόταση για τη δεξιά του 21ου αιώνα; Οχι. Οι νέες προτάσεις απαιτούν άλλωστε σοβαρές αναλύσεις, αλλά και σοβαρά οράµατα. Παρακάµπτοντας την παρακαταθήκη του ιδρυτή της, που µοιάζει πολύ αριστερή για τα… γούστα των νέων (ακροδεξιών) αφίξεων στη Νέα Δηµοκρατία, οδηγείται το κόµµα της αξιωµατικής αντιπολίτευσης στην αµέσως προηγούµενη ιστορική περίοδο, που δεν είναι άλλη από την εποχή της Απριλιανής δικτατορίας και το τιµωρητικό για τους ηττηµένους πολιτικούς του αντιπάλους στο µετεµφυλιακό κράτος.
Αλίµονο. Το πολιτικοϊδεολογικό υλικό της σηµερινής Νέας Δηµοκρατίας είναι ο «πλούτος» των επιχειρηµάτων της αλήστου µνήµης δικτατορίας των συνταγµαταρχών. Επιστρατεύονται απέναντι στον επάρατο ΣΥΡΙΖΑ, ο εξίσου επάρατος Στάλιν, που αυθαίρετα ταυτίζεται µε το κόµµα της αριστεράς που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Ετσι, η αξιωµατική αντιπολίτευση επιστρατεύει την έπαρση της σηµαίας στα σχολεία, τον εκκλησιασµό των µαθητών, τη γελοία εξίσωση του ναζισµού µε τον κοµµουνισµό, ρατσιστικές κορώνες, όπως αυτές που απολαύσαµε κατά την ψήφιση του νόµου για τη νοµική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, έως και τις καθηµερινές επιθέσεις µέσα από αληθοφανέστατες ψευδείς ειδήσεις, οι οποίες πριν καταρρεύσουν έχουν κάνει ήδη τη ζηµιά τους. Η ζηµιά δεν έχει να κάνει µε την κυβέρνηση ή τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυρίως απέναντι στους πολίτες, τους οποίους δηλητηριάζουν µε το ακροδεξιό ψεύδος και τη λάσπη.
Αλήθεια, πού είναι όλοι εκείνοι οι «ευπρεπείς δηµοκράτες» της Νέας Δηµοκρατίας; Γιατί σιωπούν; Εχουν τόσο πολύ φοβηθεί από τις µεταγραφές πρωτοκλασάτων χουντικών στελεχών στο κόµµα τους; Μήπως έχουν µερίδιο ευθύνης ακόµα και οι ίδιοι; Μήπως από πολύ νωρίς δέχθηκαν να ξεπλύνουν πολλά αµετανόητα ακροδεξιά στοιχεία εντάσσοντάς τα στη Νέα Δηµοκρατία από τη δεκαετία του ’70, ακόµα;
Επιλογή της ίδιας της Νέας Δηµοκρατίας είναι να ακολουθήσει την αντιπολιτευτική τακτική που την εκφράζει. Η χρήση όµως αυτού του χουντικού ακροδεξιού υλικού, µας δίνει το δικαίωµα να ισχυρισθούµε πως στο κόµµα αυτό δεν υπάρχει έλλειψη πυξίδας, στρατηγικής ή πολιτικού αφηγήµατος, όπως πολλοί διατείνονται. Η ΝΔ έχει στρατηγικό αφήγηµα και αυτό είναι οι παρακαταθήκες της τυραννικής χούντας, που φυλάκισε τον ελληνικό λαό για επτά χρόνια και κατέστρεψε την Κύπρο. Το στρατηγικό αφήγηµα της Νέας Δηµοκρατίας, που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραµανλής, σήµερα εµπνέεται από το τρίπτυχο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών».
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στην Περιφέρεια Αττικής.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΟ ΧΩΝΙ”
