Τι είναι αυτό που παράγει τόση βία και βαρβαρότητα;

του Θεόδωρου Στάθη*

Τελικά κατάφεραν να πλήξουν θανάσιμα έναν νέο φίλαθλο της ΑΕΚ και να κάνουν γυαλιά καρφιά την περιοχή γύρω από το στάδιο της ΑΕΚ. Πρόσφατα τελείωσε η εκδίκαση της υπόθεσης ενός παρομοίου συμβάντος στη Θεσσαλονίκη, όπου και εκεί μια ομάδα οπαδών του ΠΑΟΚ μαχαίρωσαν θανάσιμα έναν άλλο νέο, επειδή αυτός ήταν οπαδός του Αρη. Ο,τι δεν μπορούμε να κάνουμε εντός του γηπέδου το «τακτοποιούμε» εκτός γηπέδου! Τα φαινόμενα αυτά, που παρατηρούνται να συμβαίνουν με οπαδούς αθλητικών ομάδων δεσπόζουν στην «πολιτισμένη» Ευρώπη και απανταχού στον πλανήτη και τελειωμό δεν έχουν.

Προφανώς, και οι εταιρείες των ομάδων αυτών κάποιο λόγο και ρόλο έχουν για όλα αυτά. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους δεν μας πείθουν. Αλλωστε κλοτσοπατινάδες βλέπουμε να συμβαίνουν ακόμα και μεταξύ των αθλητών, όχι μόνων μεταξύ των «αρχόντων»! Αρχοντιά και μάλαμα. Τα ίδια συμβαίνουν και μέσα στα κοινοβούλια και στον επιχειρηματικό κόσμο, όπου και εκεί ο ανταγωνισμός είναι ανελέητος στη βάση της αρχής: Ο Θάνατός σου η ζωή μου που έχει ως αφετηρία: ο καθένας για πάρτη του και όπου το πάρτη μου δεν φτάνει δημιουργούμε και το πάρτη της ομάδας όχλου με αρχηγό που παρόμοια η ανθρωπότητα βίωσε με την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και μάλιστα με εκλογές και από τότε άνοιξε τα μάτια και των μαρξιστών που αντί να κάνουν επαναστάσεις δεν έχουν παρά να κερδίσουν τις εκλογές για να καταλάβουν την εξουσία.

Τι νομίζετε είναι τα «παιδιά» που θαυμάζουν και χειροκροτούν τον αρχηγό τους που τους διδάσκει πώς να αποφεύγουν να πληρώνουν φόρους, που μπούκαραν στο Καπιτώλιο; Παιδιά των αρχηγών τους είναι με χαμηλή, μέχρι μηδενική, στάθμη ανθρωπιάς, σκέτοι βάρβαροι, που δεν μπορούν να μοιράσουν ούτε άχυρο σε δυο γαϊδάρους, θα έχουν την ευφυΐα να σχεδιάσουν και να πετύχουν την κατάληψη του Καπιτωλίου; Θυμάμαι, ύστερα από το ξεχαρβάλωμα του Σοβιετικού εκτρώματος και της παταγώδους πτώσης του, τον Francis Fukuyama, καθηγητή του Χάρβαρντ ντε, που πανηγύριζε τη νίκη του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος θα άνοιγε ή πρόκειται να ανοίξει καινούργιες ευκαιρίες για την ανθρωπότητα, προφητεύοντας κάτι Μετα-σαχλαμάρες και το τέλος της ιστορίας! Ενας λάτρης και απολογητής του πολιτικού συστήματος, βασικά του οικονομικού συστήματος, γιατί το πολιτικό σύστημα, φτιαγμένο καθ’ εικόνα και ομοίωση του οικονομικού, ελέγχεται πλήρως από αυτό, τεκμηριώνοντάς του στη βάση της «σύγκρουσης των πολιτισμών»! Αποκρύπτει ο εν λόγω κύριος τον χαρακτήρα της σύγκρουσης, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με πολιτισμό αλλά με την πιο απεχθή βαρβαρότητα.

Διεφθαρμένος καπιταλισμός και πολιτισμός είναι δυο έννοιες όπου η μια αποκλείει την άλλη. Είναι αδιανόητο να αποκαλεί το ξεπάστρεμα, ένθεν κακείθεν, των απίστων πολιτισμένη πράξη. Το πολιτικό σύστημα, όπως και άλλοτε έχω εξηγήσει, έχει ως βάση τον ρεπουμπλικανισμό, που παράγει το διεφθαρμένο καπιταλισμό, όπου οι πολιτικοί αξιωματούχοι εκλέγονται, με άμεση εκλογή από τους πολίτες. Τι ωραία που ακούγεται! Γι’ αυτό και την εκπροσώπηση του λαού διά των βουλευτών την αποκαλούν «δημοκρατική». Μόνον που η εκπροσώπηση δεν είναι του λαού αλλά των χορηγών και φυσικά μη δημοκρατική.

Η εκλογική διαδικασία, σε κοινωνίες με αρχές: ο καθένας για πάρτη του, είναι, αντικειμενικά, αδύνατον να αναδείξει δημοκρατική εκπροσώπηση, γιατί η εκλογική διαδικασία είναι αυτή που αναδεικνύει -φέρνει στην επιφάνειατις ανάγκες των υποψηφίων πολιτικών αξιωματούχων, δηλαδή να εκλεγούν, αυτές είναι οι ανάγκες τους, τις οποίες, ευχαρίστως, εκπληρώνουν διά της διαπλοκής και της διαφθοράς οι χορηγοί τους, κάποιοι εκ των οποίων διαθέτουν και ΜΜΕ. Τη δυνατότητα αυτή την προσφέρουν οι ανάγκες των υποψηφίων, οι οποίες δημιουργούν τη μεγάλη αγορά στην οποία οι χορηγοί επενδύουν σε ΜΜΕ, ώστε να μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, με το αζημίωτο βέβαια, όπως μας αποκαλύπτει άλλος χαρβαρντιανός καθηγητής, ονόματι Lawrence Lessing, ο οποίος μας λέει ότι σε κάποιες εκλογές κάποιες εταιρείες που είχαν επενδύσει 121 χιλιάδες δολάρια για κάθε εκπρόσωπο του Καπιτωλίου «κονόμησαν» 220 δολάρια για κάθε δολάριο που επένδυσαν! Λύση υπάρχει για την επίτευξη πραγματικής δημοκρατικής εκπροσώπησης, χωρίς επαναστάσεις και αγριότητες που βιώνουμε καθημερινά και χωρίς διαπλοκές. Καιρός είναι να κάνουν και κάτι από μόνοι τους οι πολίτες και όχι ότι τους πασάρει κάθε αρχηγός απευθείας ή διά των ΜΜΕ. Αυτή θα τη βρείτε στα βιβλία μου, όπως σας ανέφερα και άλλη φορά.

* Ο Θεόδωρος Στάθης έζησε για χρόνια στις ΗΠΑ. Είναι πρώην βουλευτής Λάρισας με το ΠΑΣΟΚ, ενώ διετέλεσε υφυπουργός Εθνικής Αμυνας, αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού και υπουργός Γεωργίας. Είναι διδάκτωρ του Columbia University και πρόεδρος του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών.

Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα “Εθνικός Κήρυκας Νέας Υόρκης”