Η εξέλιξη της τεχνολογίας και η εισχώρησή της σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας είναι δεδομένη και αδιαμφισβήτητη.
Ο κόσμος της μόδας συμπεριλαμβάνει συχνά νέες τεχνολογίες είτε για την παραγωγή προϊόντων είτε για τις επιδείξεις μόδας ή για τη διευκόλυνση των πωλήσεων ή ως ένα ακόμα επικοινωνιακό μέσο.
Η περίπτωση της Ντάνιτ Πέλεγκ, ωστόσο, είναι διαφορετική. Η πτυχιούχος από το Shenkar College of Design ήθελε να ενώσει τον χώρο της μόδας με αυτόν της τεχνολογίας, που είναι και το πάθος της. Η νέα σχεδιάστρια έπρεπε να δημιουργήσει μια κολεξιόν ρούχων για τις ανάγκες της πτυχιακής εργασίας της και επέλεξε να ενσωματώσει τον τομέα της τεχνολογίας, δημιουργώντας τις ενδυμασίες με εκτυπωτές 3D, αντί να ακολουθήσει τον παραδοσιακό δρόμο που εμπεριέχει υφάσματα, πατρόν και ράψιμο.
Ο 3D εκτυπωτής αποτελεί μια από τις πλέον γνωστές εφευρέσεις, που χρησιμοποιείται για την κατασκευή τρισδιάστατων στέρεων αντικειμένων. Αν και εφευρέθηκε και λειτούργησε επιτυχώς από τον Τσαρλς Χαλ τον Μάρτιο του 1983, έγινε ευρέως γνωστός τα τελευταία χρόνια.
Παρότι έχει εξελιχθεί πολύ από τότε, ο συγκεκριμένος εκτυπωτής δεν ενδείκνυται για την παραγωγή ρούχων λόγω του ότι τα υφάσματα δεν είναι αρκετά σκληρά, όπως τα άλλα υλικά που χρησιμοποιούνται κατά κανόνα από αυτά τα μηχανήματα, και απέχουν πολύ από το να έρθουν σε ένα τέτοιο στάδιο, καθώς οι αντίστοιχες παραδοσιακές μέθοδοι παραγωγής ρούχων είναι κατά πολύ γρηγορότερες και οικονομικότερες.
Η πρωτοπόρα Ντάνιτ όμως ήθελε να εντάξει τη συγκεκριμένη τεχνολογία στον χώρο της μόδας και ήταν αρκετά αποφασισμένη ώστε να το επιχειρήσει για την τελική της εργασία, παρόλο που δεν ήξερε τίποτα σχετικά με την τρισδιάστατη εκτύπωση πριν από αυτή την εμπειρία της.
Έπειτα από πολλή έρευνα στο internet ανακάλυψε στο Τελ Αβίβ ένα εργαστήριο, το οποίο θα της έδινε τη δυνατότητα να πειραματιστεί με απλούς 3D εκτυπωτές, σαν αυτούς που πωλούνται στο εμπόριο για οικιακή χρήση.
Χρειάστηκαν περισσότερες από 2.000 ώρες για να εκτυπώσει ολόκληρο το υλικό, δηλαδή τις συνολικά πέντε ενδυμασίες που απαιτούσε η εργασία.
Χρησιμοποιούσε τρεις εκτυπωτές σε μόνιμη βάση, που δούλευαν ασταμάτητα 24 ώρες το 24ωρο, ενώ, προκειμένου να προλάβει παραδώσει την εργασία της στην ώρα της, κάποιες φορές τύπωνε και σε έξι.
Η μέθοδος αυτή δημιουργίας ρούχων έχει δρόμο για να φτάσει στο σημείο να αντικαταστήσει τις παραδοσιακές μεθόδους που χρησιμοποιούνται σήμερα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα των δημιουργιών της Ντάνιτ είναι άψογο και σηματοδοτεί ότι η παραγωγή ρουχισμού μπορεί να είναι προϊόν εκτυπωτών 3D στο μέλλον, κάτι που θα ικανοποιούσε ιδιαίτερα και την ίδια την Ντάνιτ, αφού μια τέτοια εξέλιξη αποτελεί όραμά της.
Επιθυμία της επίσης είναι να βοηθήσει και άλλους σχεδιαστές μόδας ανά τον κόσμο προμηθεύοντάς τους τα σχέδια που χρησιμοποίησε για την τρισδιάστατη εκτύπωση των ρούχων της, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν για τη δική τους παραγωγή.
ΠΗΓΗ: στο ΚΑΡΦΙ
