Το σατιρικό βιβλίο «Άνδρας μιας χρήσης», του Νίκου Παπανικολάου, παρουσιάζεται την Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου στις 12.30, στον εκδοτικό οίκο ΟΣΤΡΙΑ (Χέυδεν 3, Πλατεία Βικτωρίας).
Θα συμμετέχουν στη συζήτηση και θα διαβάσουν αποσπάσματα ηθοποιοί (τα ονόματα των οποίων θα ανακοινωθούν… σε λίγο).
Απόσπασμα από το… περιεχόμενο:
«Έλα» μου είπε και άρχισε να γδύνεται!
«Εγώ…» τραύλισα!
Ξαφνικά, είχα χάσει τα αυγά και τα πασχάλια!
«Εσύ κάνε ό,τι κάνω» μου αντέτεινε, χρησιμοποιώντας τα λόγια από κάποιο τηλεπαιχνίδι που αγνοούσα, και συνέχισε να γδύνεται με εξαιρετική άνεση και να διπλώνει με επιμέλεια τα ρούχα της, αφήνοντάς τα ολόγυρα, λες κι ήμασταν σε κρεβατοκάμαρα που διέθετε άπειρες κρεμάστρες. Μετά (ή μήπως ήταν πριν;), άπλωσε κάτω στο χώμα μερικές αθλητικές εφημερίδες –τις πολιτικές δεν θα τις ανεχόμουν– και ξάπλωσε και… το είδα!
Θεέ μου το είδα!
Ήταν εκεί, ανάμεσα στα πόδια της, κόκκινο, κατακόκκινο, θεόρατο, με πτυχές και απολήξεις, εσωτερικά και εξωτερικά τοιχώματα, σαν πολύπλοκη υδραυλική εγκατάσταση έμοιαζε, –πού να τολμούσα να φωνάξω υδραυλικό– και με κοίταζε και μάλλον απορούσε με τη σειρά της που ήμουν παραξενεμένος!
«Θα μείνεις πολύ έτσι;» μου φώναξε και με ξύπνησε από τον λήθαργο. Κι εγώ γδύθηκα γρήγορα, άτσαλα, μπέρδευα τα πόδια με τα χέρια μου (βούρτσα δεν είχα κοντά μου) και ένιωθα χαμένος, μπερδεμένος, αναποφάσιστος! Αυτό ήθελα; Να εισχωρήσω σε αυτόν τον τεράστιο, αδηφάγο κόσμο; Κι αν χανόμουν κι αν δεν υπήρχε επιστροφή; Κι αν η τρύπα ήταν μαύρη και δεν ζούσε ο Χόπκινς να μου δώσει εξηγήσεις, κι αν ήταν μέρος του τριγώνου των Βερμούδων και χανόμουν στα άδυτα ενός απέραντου, άυλου κόσμου;
Είκοσι δύο σεξουαλικές ιστορίες γραμμένες με χιούμορ. Ανατρεπτικές, με απρόσμενη εξέλιξη, σαρκάζουν τον τρόπο που άνδρες και γυναίκες αντιλαμβάνονται τον έρωτα και τις σχέσεις, που δυσκολεύονται, μεγαλωμένοι με τόσα στερεότυπα, να βρουν τον τρόπο να το απολαύσουν.
