του Βενιαμίν Καρακωστάνογλου*
ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΓΔΜ ΕΙΝΑΙ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟ ΝΑΤΟ. ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΑΥΤΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΣΑΦΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 2, § 4.Β.II ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ (ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΗΔΗ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ): ΠΡΩΤΟΝ, ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΕΝΤΑΞΙΑΚΩΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΩΝ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΩΣΤΕ ΤΟ ΝΑΤΟ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΝΤΑΞΗΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ.
Η δεύτερη αυτή υποχρέωση της Ελλάδος, όμως, τελεί υπό δύο όρους: «πρώτον, της έκβασης δημοψηφίσματος συνάδουσας με την παρούσα Συμφωνία», εάν αποφασίσουν την διεξαγωγή του τα Σκόπια και «δεύτερον, της ολοκλήρωσης των συνταγματικών τροποποιήσεων, που προβλέπονται στην παρούσα Συμφωνία». Όταν αυτά ολοκληρωθούν, η Ελλάδα θα κυρώσει το Πρωτόκολλο για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με τη διαδικασία κύρωσης της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Η χώρα μας όμως ήδη, χωρίς να αναμείνει την εκπλήρωση των παραπάνω δύο κρίσιμων όρων, έδωσε (ήδη τον Ιούνιο) την συναίνεσή της για να αρχίσει η διαδικασία ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Η αποτυχία του δημοψηφίσματος των Σκοπίων, όμως, αποκάλυψε το πρωθύστερο και την αντίφαση που υπάρχει στην Συμφωνία, ανάμεσα στην έγκριση της Ελλάδος (που πρέπει να δοθεί «χωρίς καθυστέρηση») και στην εκπλήρωση των δύο όρων από τα Σκόπια, που μπορεί να μην συμβεί ή να αργήσει αρκετά.
Τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2018, ίσως και αργότερα αν χρειαστεί να γίνουν εκλογές στα Σκόπια για να βρεθεί η πλειοψηφία των 2/3 των βουλευτών για την έγκριση των απαραίτητων τροποποιήσεων του Συντάγματος. Συνεπώς, το «χωρίς καθυστέρηση», έπρεπε αυτονόητα να ερμηνεύεται ως: «αφού θα έχουν εκπληρωθεί οι δύο προϋποθέσεις για θετική έκβαση του δημοψηφίσματος και για την συνταγματική τροποποίηση».
Χάνοντας ένα θεσμικό όπλο
Η Ελλάδα, λοιπόν, έχασε πρόωρα το θεσμικό της όπλο για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, καθώς ο πρώτος όρος (θετική έκβαση δημοψηφίσματος) δεν εκπληρώθηκε (άσχετα με το ότι αυτό αφορά περισσότερο τα Σκόπια) και δυσχεραίνεται πλέον η εκπλήρωση του δεύτερου όρου, δηλαδή των τροποποιήσεων του σκοπιανού Συντάγματος.
Κι αυτό, επειδή μετά την ψυχρολουσία του δημοψηφίσματος θα είναι δυσκολότερο να βρεθούν 80 Βουλευτές (δηλαδή άλλοι 11 από τους 69 που ψήφισαν την Συμφωνία των Πρεσπών) που να υπερψηφίσουν τις αλλαγές με βάση την Συμφωνία, αντιπαρατιθέμενοι ουσιαστικά με την εκφρασθείσα λαϊκή βούληση διά της αποχής. Βέβαια, η Ελλάδα διατηρεί την δυνατότητα να μην κυρώσει (τους πρώτους μήνες του 2019 πιθανότητα) το Πρωτόκολλο ένταξης στο ΝΑΤΟ ή και την Συμφωνία αναλόγως των εξελίξεων.
Αξίζει όμως να σχολιάσουμε και το θέμα του δημοψηφίσματος. Ο Ζάεφ πριν το δημοψήφισμα ωθούσε με κάθε τρόπο τους Σκοπιανούς να ψηφίσουν σε αυτό και δεν το χαρακτήριζε τότε ως συμβουλευτικό. Όταν είδε ότι το έχασε, λόγω μη συμπλήρωσης του 50%, τότε άρχισε να μιλά για συμβουλευτικό δημοψήφισμα, το οποίο βέβαια δεν προβλέπεται στο Σύνταγμα της χώρας του.
Τι νόημα, λοιπόν, θα είχε να μπει ως όρος στην Συμφωνία των Πρεσπών ένα μη δεσμευτικό δημοψήφισμα; Το σχετικό άρθρο του Συντάγματος των Σκοπίων (73) προβλέπει ότι μόνον εφόσον συμπληρωθεί το 50% του συνόλου των εκλογέων ισχύει το δημοψήφισμα (πράγμα που δεν επιτεύχθηκε), αλλά τονίζει ταυτόχρονα ότι τα δημοψηφίσματα είναι δεσμευτικά.
Τα Σκόπια, λοιπόν, με την συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης, ρισκάρισαν με το δημοψήφισμα, οδηγήθηκαν σε ένα μη δεσμευτικό δημοψήφισμα και έτσι η μη θετική έκβασή του δεν μπορεί να θεωρηθεί συνάδουσα με την Συμφωνία. Ακριβώς γιατί αυτοί που δεν ψήφισαν, δηλαδή σιωπηρά απέρριψαν την Συμφωνία, είναι περισσότεροι από αυτούς που ψήφισαν. Το δημοψήφισμα λοιπόν τέθηκε μόνο για την περίπτωση που θα έβγαινε θετικό! Η μη υπερψήφιση μπορεί να οδηγήσει σε ακύρωση της ελληνικής έγκρισης για έναρξη της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, από μία, διαφορετική βέβαια, επόμενη κυβέρνηση.
*Ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου είναι διεθνολόγος, μόνιμος λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική. Μεταξύ άλλων βιβλίων έχει συγγράψει τη μοναδική στην Ελλάδα επιστημονική μονογραφία για την ΑΟΖ 600 σελίδων. Διδάσκει, επίσης, στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου και στην Σχολή Μετεκπαίδευσης και Επιμόρφωσης Βορείου Ελλάδος της Ελληνικής Αστυνομίας. Διετέλεσε Δικηγόρος Θεσσαλονίκης και Κοζάνης (1977-2010). Ήταν δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης (2007-2014) και αντιδήμαρχος. Διετέλεσε Επικεφαλής (2004-2008) του Διεθνούς Οργανισμού (Stability Pact for Southeastern Europe) για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων, υπό την αιγίδα της ΕΕ). Υπήρξε μέλος και Διευθυντής αποστολών μακράς διαρκείας Διεθνών Οργανισμών στο Κοσσυφοπέδιο (ΔΑΣΕ), στη Βοσνία Ερζεγοβίνη (ΟΑΣΕ) και την ΠΓΔΜ (Council of Europe & Eurostat).
ΠΗΓΗ: slpress.gr
