Περπατώ από τη Βούλα προς το Μεγάλο Καβούρι. Είναι σούρουπο και ο ουρανός έχει αρχίσει να παίρνει αυτά τα όμορφα πορτοκαλορόζμοβ χρώματα. Φεύγω από τον κεντρικό πεζόδρομο και αποφασίζω να κινηθώ εντελώς παραλιακά. Την έχω ξανακάνει τη διαδρομή και τη γνωρίζω. Εχει χωμάτινα μονοπάτια, πλάι σε κάτι μικρούς γκρεμούς με θέα προς τον Σαρωνικό. Και τότε το βλέπω.
Είναι μια μικρή (δηλαδή όχι και τόσο μικρή) υπαίθρια γλυπτοθήκη που κάποιος (κάποιοι) έφτιαξαν στα βράχια όπου σκάει το κύμα. Πήραν πέτρες, τσιμεντόλιθους, κομμάτια από βράχια, τα στοίβαξαν το ένα πάνω στο άλλο (ίσως τα κόλλησαν με κάποιο τρόπο) και ύψωσαν τα γλυπτά τους. Δεκάδες τέτοια στέκουν στον ορίζοντά μου και μου προκαλούν θαυμασμό για τον καλλιτέχνη που έδωσε ζωή στις πέτρες. Αυτά την πρώτη μέρα που τα είδα. Γιατί την επόμενη φορά πέτυχα τον καλλιτέχνη, τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από αυτές τις πολύ ιδιαίτερες δημιουργίες, και του μίλησα.
Είναι ο Νίκος που φτιάχνει αυτά τα γλυπτά αμέσως με το που ανοίγουν τα σχολεία το φθινόπωρο, ώστε να μην του τα χαλάνε τα παιδιά που κάνουν μπάνιο στη θάλασσα. Βρίσκει διαφόρων μεγεθών πέτρες, βάζει μια γερή βάση και από κει και πέρα τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας! Μόνο ο πολύ ισχυρός άνεμος και το κύμα μπορούν να του χαλάσουν το δημιούργημα, αλλιώς στέκει εκεί υπερήφανο και αγέρωχο!
Τα δημιουργήματα αυτά έδωσαν μια άλλη μορφή στην αθηναϊκή ακτογραμμή και αν τα καταφέρουν και επιβιώσουν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, που ξέρεις, μπορεί να γίνουν και τοπόσημο της! Μπράβο για την ιδέα…Πηγή: tobillog.blogspot.com
Δείτε τις όλες δημιουργίες του Νίκου Κατσάκου ΕΔΩ
Όταν έχεις τελειώσει και βλέπεις εκατοντάδες κόσμο που κάνει την βόλτα του στο Καβούρι και βγάζει αμέτρητες φωτογραφίες νιώθεις ικανοποίηση ότι έφτιαξες κάτι ωραίο
